స్త. 4.
ఇంద్రాణీ సప్తశతీ
129
11. ఓ తల్లీ ! ఎవడు తన వినే చెవిలోని యంతశ్శబ్దమును గ్రహించునో, నీవా సాధకునిలో మేల్కాంచి యాకాశముతో నైక్య భావము నిత్తువు. (శబ్దమూలము నెఱుగుట యిదే.)
12. పవిత్రుడైన యెవడు ప్రాణముయొక్క యాతాయాతముల జూచునో, వానియందు మేల్కాంచిన యింద్రాణివై విశ్వమునకు ప్రియమైన క్రీడ సల్పుదువు.
13. ఓ యంబా ! ఎవని చిత్తము కార్యములందు సమర్ధమైనదో, వానియందు నీవు నిద్రించియుందువు. ఎవని యాత్మ కార్యము లందు సమర్ధమైనదో వానియందు నీవు మేల్కాంచియుందువు.
(చిత్తమే కర్తయని యహంకరించువాడొకడు, కర్తస్థానమాత్మయని తెలిసినవాడింకొకడు.)
14. ఎవని యహంకారము మనస్సునం దుండునో, వాని మనస్సు చేయుటకు సామర్ధ్యము బొందును (కాని వానియందు నీవు నిద్రింతువు. అనగా ఆత్మ కప్పబడును). ఎవని యహమాత్మ యందుండునో, వాని యాత్మ చేయుటకు సామర్ధ్యము బొందును. (అనగా దేవియే వానియందు చేయుచుండును.)
15. ఓ దేవీ ! ఎవని మనస్సు చేయు సామర్ధ్యము బొందునో, వాని యం దా కర్మ యల్పమగును. ఎవని యాత్మ క్రియా సామర్ధ్య మొందునో, వాని కర్మ శ్లాఘ్యము.
(అనగా వాని కర్మ కీర్తిమంతమగును.)
