Jump to content

పుట:Gopinatha-Ramayanamu1.pdf/716

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది


తే.

ఉర్వినందని కుశలి యై యుండె నేని, యచ్చుపడ నాశ్రమమునకు వచ్చువాఁడ
నట్లు గాక వేఱొకభంగి యయ్యె నేని, తడవు గాకుండఁ బ్రాణము ల్విడుచువాఁడ.

1024


ఉ.

జీవితతుల్య యై తనరుసీతను గన్నులకర్వు దీఱ హ
ర్షావహభంగి నాశ్రమమునందుఁ గనుంగొనకున్న యప్పుడే
భూవరనందనా వినుము భూరిగభీరవిపత్పయోధిలో
సావయవంబుగా మునిఁగి చచ్చెదఁ గాక మనంగ నేర్తునే.

1025


క.

అమ్మహిపుత్రిక ప్రాణయు, తమ్ముగ నున్నదియె లేక దైత్యులచేఁ దా
వమ్మున భక్షిత యయ్యెనొ, తమ్ముఁడ కలరూపు నాకుఁ దడయక చెపుమా.

1026


తే.

హతుఁడ నైతిని లక్ష్మణా యనుచు దుష్ట, దైత్యుఁ డాడినమాటకుఁ దలఁకి సీత
నిన్నుఁ బుత్తెంచెఁ గాఁబోలు నెలఁత విడిచి, నీవు రాఁబోలు నింతయు నిక్కువంబు.

1027


ఆ.

చాల బాల ముగ్ధురాలు మహాసుకు, మారి యామహీకుమారి దనుజ
మధ్యమందుఁ జిక్కి మద్వియోగంబున, నెంత చింతపడెనొ క్లాంత యగుచు.

1028


మ.

ఖరునిం జంపిననాఁటఁగోలె దనుజు ల్కాంతారభాగంబునం
బరమక్రోధపరీతచిత్తు లగుచు న్మాయావు లై యున్నవా
రరయ న్నీ విటు రాఁగఁ జూచి జనకక్ష్మాధీశసత్పుత్రిఁ జె
చ్చెర భక్షింపఁగఁ బోలు నిక్క మిది నిక్షేపంబు గోల్పోయితిన్.

1029


తే.

ఇంక నే మని చింతింతు నెందుఁ జొత్తు, నెత్తెఱంగునఁ దాళుదు నెద్ది విధము
ఘోరశోకాంబురాశిమగ్నుండ నైతిఁ, గాంతఁ గన్నులఁ జూడంగఁ గలదె నాకు.

1030


వ.

వత్సా మత్కృతాపకారంబునకుఁ బ్రతీకారంబుఁ గావించుటకు రాక్షసుల
కవకాశంబు నీచేత దత్తం బయ్యె నెల్లభంగులఁ గష్టంబుఁ గావించితి వని
బహుప్రకారంబుల వైదేహిం దలంచి దుఃఖించుచు లక్ష్మణునిరాకకు గర్హిం
చుచు క్షుత్పిపాసాభరంబున సోలుచు దీర్ఘంబుగా నిట్టూర్పులు నిగిడించుచు
వదనంబున వైవర్ణ్యంబు దోఁప నేత్రంబుల నశ్రుకణంబులు దొరఁగ సంతాప
విశేషంబునఁ జిఱుచెమ్మట గ్రమ్ముదేర రయంబున జనస్థానంబునకుం జని
యంత నంతఁ గొన్ని విహారదేశంబు లవలోకించుచు శూన్యం బైన నిజాశ్ర
మంబు డగ్గఱి శోకగద్గదకంఠుం డై సౌమిత్రి కి ట్లనియె.

1031


క.

ననుఁ బాసి యున్నచో సీ, తను వనమున నొంటి విడిచి తలఁగి రయమునం
జనుదెంచి తేల యీగతి, వనమున నిను నమ్మి విడిచి వచ్చితి ననఘా.

1032


క.

వన మనియు దైత్యసేవిత, మనియు నెఱిఁగి సీత విడిచి యరుదెంచినని
న్గనినప్పటినుండి జగ, జ్జనవినుతా నామనంబు శంకిత మయ్యెన్.

1033


క.

ఇది యేమి హేతువో ని, న్నదటునఁ గనినంతనుండి యనఘాత్మక నా
హృదయం బగలెడి శోకము, వొదలెడి వామాంకనేత్రభుజము లదరెడిన్.

1034