| వ. |
దేవీ యనర్హవాక్యంబులు పలుకుటయు సతులకుఁ జిత్రంబు గాదు స్వభావంబై
యుండుఁ జాపల్యంబును క్రౌర్యంబును ధర్మహైన్యంబును బరస్పరస్నేహకా
ర్యవిచ్ఛేదకరణంబును వారలగుణంబు ల ట్లగుటంజేసి నీవలన నిట్టిక్రూరవా
క్యంబు పుట్టె నిది వినం జాల నివ్వాక్యంబులు శ్రవణంబునకు దీప్తనారాచసన్ని
భంబు లై యున్నవి సత్యవాది నైననన్ను నీవు పరుసంబు లాడినతెఱం
గంతయు నిచ్చటివనదేవత లందఱు సాక్షీభూత లై వినుచున్నవారు గురు
వాక్యవ్యవస్థితుండ నైననన్ను విచారింపక యిట్టి నిష్ఠురోక్తులు శంకించి
పలికితి గావున స్త్రీత్వంబు స్వభావంబున దృష్టం బయ్యె ని న్నేమని గర్హిం
చినం దీఱు నిప్పుడ నశింపు మని కోపంబుపెంపునం బలికి వెండియ రాముని
సంస్మరించి యద్దేవికి మంగళం బొసంగువాఁ డై యి ట్లనియె.
| 773
|
| ఉ. |
పోవక యున్నచో శకునిఁ బోలె నను న్నిరసించె దార్త వై
పోవఁగఁ జూచిన న్రఘువిభుం డలుకం గృప దప్పు రెంట నా
కావహిలుం దిరస్కరణ మైనను నీవచనం బమోఘ మౌఁ
గావున నీకు స్వస్తి యగుఁ గాక రయంబునఁ బోయివచ్చెదన్.
| 774
|
| వ. |
దేవీ నిన్ను వనదేవతలు బహుప్రయత్నంబుల నేమఱక రక్షింపుదురు గాక
ఘోరంబు లగునిమిత్తంబులు దోఁచుచున్నవి గావున నేను రామసహితం
బుగాఁ జనుదెంచి క్రమ్మఱ నిన్ను విలోకించునో విలోకింపనో యెఱుంగఁ బరి
శుద్ధం బగుమనంబున మారాక ప్రతీక్షించుచు నుండు మని పలికిన లక్ష్మణుని
వచనంబులు విని యమ్మహీపుత్రి శోకబాష్పపరిఫ్లుత యై తీవ్రం బగువాక్యం
బున ని ట్లనియె.
| 775
|
| సీ. |
భావజసన్నిభుఁ బరమదయానిధిఁ గౌసలేయుని రాముఁ గాన కున్న
మానక గోదావరీనదిఁ బడి యైన క్షోణీధ్రముననుండి గూలి యైన '
నుడుగక పెనుఁద్రాట నురిగొని యైనను వాలాయము విషంబు గ్రోలి యైన
గర మర్థిఁ జిచ్చులో నుఱికి యైనను మేను విడుతుఁ గాక మహాత్ము విభునిఁ బాసి
|
|
| తే. |
యన్యపురుషునిఁ బదమున నైన సంస్పృ, శింప నేర్తునే మహనీయశీలు నజితు
నమలుఁ ద్రిభువనసన్నుతుం డైనరఘుకు, లోత్తమునిఁ బాసి జీవించియుండనొల్ల.
| 776
|
లక్ష్మణుఁడు రామునివద్దకుఁ బోవుట
| వ. |
అని బహుప్రకారంబుల నాక్రోశించుచు నంత కంత కగ్గలం బైనశోకంబున
నుదరతాడనంబుఁ గావించుకొనుచుఁ గన్నీరు మున్నీరుగా రోదనంబు సేయుచు
శోకరసాధిదేవతయుం బోలెఁ జూపట్టుచున్నజానకిం జూచి లక్ష్మణుండు
తత్కాలసదృశం బగువాక్యంబున ననూనయించిన నద్దేవి లక్ష్మణునితోడ
నేమియం బలుకక యూరకుండె నంత నాసౌమిత్రి ప్రదక్షిణంబును బ్రణామం
బును గావించి యనుజ్ఞఁ గొని కుపితచేతస్కుం డై జానకి నొంటి విడిచి
|
|
