| |
దవ్వుల రామాశ్రమంబుఁ జూచి యచ్చట నరదంబు డిగ్గి తనకరంబున నమ్మా
రీచునికరంబుఁ బట్టుకొని యి ట్లనియె.
| 708
|
మారీచుఁడు సువర్ణచిత్రమృగరూపమును గైకొనుట
| క. |
కదళీవనశోభిత మై, యదిగో రాఘవునిపావనాశ్రమపద మొ
ప్పిద మై యున్నది నీ విఁక, మదిఁ దలఁచినపనికిఁ జొరు మమర్త్యవిరోధీ.
| 709
|
| క. |
నావుడు మారీచుం డా, రావణువాక్యంబు విని తిరంబుగ నాశ్చ
ర్యావహముగఁ గైకొనియెను, సౌవర్ణమృగత్వ మపుడు చతురత మెఱయన్.
| 710
|
| వ. |
ఇంద్రనీలరత్నాకారశృంగాగ్రంబును సితాసితముఖంబును రక్తపద్మోత్సలముఖ
పుటంబును నింద్రనీలోత్పలశ్రవణంబును మధూకపుష్పసదృశపార్శ్వద్వయం
బును గించిదభ్యున్నతగ్రీవంబును గుందేందువజ్రసంకాశపరమభాస్వరతలోదరం
బును బద్మకింజల్కసన్నిభంబును వైడూర్యసంకాశఖురంబు నుదనుజంఘంబును
క్లిష్టసంధిబంధంబును నింద్రాయుధసవర్ణపుచ్చంబును మనోహరస్నిగ్ధవర్ణం
బును నానారత్నసమావృతంబును మనోహరంబును దర్శనీయంబును నానాధా
తువిచిత్రంబును రౌప్యబిందుశతచిత్రంబును బ్రియదర్శనంబును రాజీవచిత
పృష్ఠంబును బరమశోభనంబు నగుమృగరూపం బంగీకరించి నిజదేహప్రభా
జాలంబుల నక్కాననంబు వెలింగించుచు వనం బెల్లఁ గలయం దిరుగుచు శాడ్వ
లంబులం గ్రీడించుచు విటపికిసలయంబులు మెసవుచు మనోజ్ఞగంధపుష్పంబులు
మూర్కొనుచు గుంజగృహంబులఁ దూఱుచు సీతాసందర్శనంబు కాంక్షించి
కదళీషండంబు సొచ్చి మందగమనంబునఁ గర్ణికారంబుల నాశ్రయించుచు
మెల్లన రామాశ్రమంబు డగ్గఱి.
| 711
|
| సీ. |
ఒకమాటు వనమృగయూథంబుతోఁ గూడి క్రీడించు నొకమాటు క్రేళ్లు దాఁటు
నొకమాటు తృణఖాదనోద్యోగ మొనరించు వదలక యొకమాటు బెదరి చూచు
నొకమాటు మెఱయు విద్యుద్వల్లికైవడిఁ జరియించు నొకమాటు శాడ్వలముల
నొకమాటు లఘుగతి నుద్వేగి యై పాఱు బిరబిర నొకమాటు తిరిగి వచ్చు
|
|
| ఆ. |
వింతచెవులు దాల్చి విహరించు నొకమాటు, గంతు లిడుచుఁ బెక్కుగతుల నిట్లు
కఠినరాక్షసుండు కపటమృగాకృతి, నలరె రాఘవాశ్రమాంతికమున.
| 712
|
| ఉ. |
దానిమనోజ్ఞరూపము ముదంబునఁ గన్గొని వన్యసత్వముల్
మానుగ వెంట వంటి పలుమాఱు చరించుచు సారెసారెకుం
బూనిక నెయ్య మేర్పడఁగ మూఁ పటు మూర్కొని వింతజాతి యీ
కానమెకం బటంచు బలుకంపమునం బరుగెత్తు నత్తఱిన్.
| 713
|
| ఉ. |
ఏడది యీమృగంబు మృగహింస యొనర్చెడు నంచుఁ గ్రుద్ధుఁ డై
వాఁడిశరంబునం దునిమివైచును రాఘవుఁ డంచు భీతిచే
తోడిమెకంబులం జనవు దోఁపఁగ మూర్కొని వీడుఁ గాని తా
|
|
