| |
సేయుచుండెఁ బ్రభిన్నగిరిసంకాశంబు లై శోణితతోయధరంబు లై భీమంబులై
వలాహకంబు లాకాశంబు నిరవకాశంబు గావించె నుత్పాతవశంబువలన జాజ్వ
ల్యమానంబు లైనదిశలయందు ఘోరంబుగాఁ దిమిరంబు గవిసెఁ బ్రాతఃకా
లంబునందు గగనంబు సంధ్యాకాలంబునందుం బోలె క్షతజార్ద్రవర్ణాభం బై
యుండిఁ గంకగోమాయుగృధ్రంబులు ఖరున కభిముఖంబుగా నఱచుచుండె
శివాగణంబులు రణంబునం దపజయంబుఁ దెల్పుచు దుర్నిమిత్తదృష్టాంత
భూతంబు లై జ్వాలోద్గారిముఖంబులచేత బలంబున కభిముఖంబుగా రోద
నంబు సేయుచుండె సూర్యునిసమీపంబునఁ బరిఘసన్నికాశంబు లైన
కబంధంబులు దోఁచె నపర్వకాలంబునందు స్వర్భానుండు భానునిం బరిగ్ర
హించెఁ బ్రతికూలంబు లై వాతంబులు సుడిసె దివాకరుండు నిష్ప్రభుం
డయ్యెఁ బట్టపవలు ఖద్యోతసన్నిభంబు లై చుక్కలు పొడిచె లీనమీన
విహంగమంబు లై కమలాకరంబులు చూపట్టె విగతపుష్పపత్రఫలంబు లై పాద
పంబులు మ్రోడుపడి యుండె వాయువులు లేక జలధరధూసరం బైనరజంబు
సుడిసె మేఘంబులు లేక పిడుగులు పడియె శారికలు వీచి కూచి యని యసుఖ
కరశబ్దంబులు పలికె సాగరపర్వతకాననసహితంబుగా మహీచక్రంబు చలించి
న ట్లయ్యె రథస్థుం డైనఖరునిసవ్యభుజంబు చలించెఁ గంఠనాదంబు హీనం
బయ్యె నేత్రంబుల నశ్రువులు గ్రమ్మె లలాటంబునందు వేదన వొడమె నిట్టి
మహోత్పాతంబు లనేకంబులు వొడమినం జూచి ఖరుండు ప్రహసించుచు
రాక్షసుల నవలోకించి యి ట్లనియె.
| 370
|
ఖరుఁడు దుర్నిమిత్తంబులఁ జూచి ప్రహసించుట
| క. |
చూచితిరె మన కమంగళ, సూచకములు పెక్కుగతులఁ జూడ్కికి వ్రేఁ గై
తోఁచుచు నున్నవి సర్వత, మీచరవరులార దుర్నిమిత్తము లైనన్.
| 371
|
| క. |
కడిమి గలశూరవరునకు, మిడుతశకునము లివి యడ్డ మే పగతునిపైఁ
బడి తునుము టంతె కా కిటు, పిడుగున కొకవారశూల పృథివిం గలదే.
| 372
|
| క. |
నిక్కముగ నేను గినిసిన, నొక్కముహూర్తంబులోన నురుబాణములం
జుక్కల నిలఁ బడ నేసెదఁ, దక్కక మృత్యువును బట్టి తల ఖండింతున్.
| 373
|
| క. |
వీర్యోత్సిక్తుం డగురఘు, వర్యునిఁ దదనుజునిఁ బట్టి వరబాణములన్
వీర్యమునఁ ద్రుంప కిటకు న, వార్యగతి రిత్త మగిడి వత్తునా పెలుచన్.
| 374
|
| తే. |
పార్థివోత్తమసుతులవిపర్యయంబు, కడిమి నెద్దానికొఱకు సంఘటిత మయ్యె
నట్టిభగిని సమాహతు లైనవారి, రుధిరపూరంబు తమి దీఱఁ గ్రోలుఁ గాక.
| 375
|
| క. |
దురమున ము న్నెన్నఁడు నొక, పరాజయ మెఱుంగనట్టి ప్రబలుఁడ నెందుం
గర మేను బలికి నంతయుఁ, దిర మగు నిత్తెఱఁగు మీకుఁ దెల్లము గాదే.
| 376
|
| క. |
దారుణకులిశముఁ గైకొని, యైరావణ మెక్కి సురబలాన్వితుఁ డై జం
|
|
