| |
మార్గంబున రయంబునం జని పర్ణశాలమధ్యంబున సీతాలక్ష్మణసహితంబుగా
సుఖాసీనుం డై యున్నరామునిం జూచి సముదగ్రతేజుం డగుటవలన వనద్వీ
పంబులు దీప్తవహ్నిం బోలె నమ్మహానుభావునిఁ దేఱి చూడం జాలక నివ్వె
ఱపడి రివ్విధంబున శూర్పణఖాసహితంబుగాఁ జనుదెంచిన క్షుద్రరాక్షసులం
జూచి రాముండు దీప్తతేజుం డైనలక్ష్మణున కి ట్లనియె.
| 326
|
| క. |
మనచేత భంగపడి యీ, దనుజాంగన యీరసమునఁ దనవారిని దో
డ్కొని వచ్చె వీరె మనతో, నని సేయఁగ వచ్చి నార లసురులు కంటే.
| 327
|
| క. |
ఒక్కముహూర్తము జానకి, నిక్కడఁ గాచికొని యుండు మే నిపుడు సుధా
భుక్కులు మెచ్చఁగ వ్రేల్మిడి, రక్కసులం ద్రుంచివైతుఁ బ్రదరప్రహతిన్.
| 328
|
| ఆ. |
అనిన నట్ల కాక యని లక్ష్మణుఁడు నీయ, కొనియె రాముఁ డంతఁ గనకవలయ
చాప మెక్కువెట్టి చటులమౌర్వీనాద, మెరఁగ వారిఁ జూచి యిట్టు లనియె.
| 329
|
| ఉ. |
మూలఫలోపజీవులము పుణ్యచరిత్రుల మాజి నంతకుం
బోలుదు మన్నదమ్ములము పుత్రుల మాజికి శస్త్రసంపదల్
గ్రాలుచునుండు మాకు మము రాముఁడు లక్ష్మణుఁ డందు రీ వినీ
లాలకతోడఁ గూడి ముద మారఁ జరింతుము దండకాటవిన్.
| 330
|
| క. |
మునులనియోగంబునఁ ద, న్మునికంటకు లైనమి మ్మమోఘాస్త్రముల
న్దునుమాడుటకై యీకాం, చనభూషితకారుకంబు జతనం బయ్యెన్.
| 331
|
ఖరప్రేషితు లగురాక్షసులు రామునితో యుద్ధముఁ జేయుట
| ఉ. |
ఇమ్మెయి మాపయిం దొడర నేటికి వచ్చితి రుగ్రభంగి మీ
కిమ్మహి జీవితేచ్ఛ గలదేని తొలంగి చనుండు గానిచోఁ
గ్రమ్మి మదీయహస్తగతకార్ముకముక్తనిశాతబాణపా
తమ్మున నాజిలోఁ దునిమి తప్పక యిప్పుడె తీర్చి పుచ్చెదన్.
| 332
|
| చ. |
అన విని యాచతుర్దశనిశాటులు దారుణశూలపాణు లై
ఘనతరకోపవేగమునఁ గన్నుల నిప్పులు రాల రక్తలో
చనుఁ డయి యున్నరాముని విశాలపరాక్రమసోమునిం గనుం
గొని కఠినోక్తి ని ట్లనిరి కోపహుతాశుఁడు ప్రజ్వలింపఁగన్.
| 333
|
| చ. |
దనుజకులోత్తముండు రిపుదర్పహరుండు ఖరుండు పంప ని
న్ఘనసమరంబునం దునుమఁ గాఁ జనుదెంచినవార మిందఱిం
జెనకఁగ నీకు నొక్కనికిఁ జెల్లునె యించుకసేపు నీవు మా
మునుమున నిల్చి పోరుము సమున్నతసత్త్వము తెల్ల మయ్యెడిన్.
| 334
|
| శా. |
అస్మద్ఘోరకరస్రముక్తపటుశస్త్రాస్త్రమ్ము లొక్కుమ్మడి
న్విస్మేరోద్ధతభంగిఁ దాఁకి తనువు న్భేదింపఁగా దారుణా
పస్మారంబున బీరము న్విడిచి తద్బాణానలజ్వాలలన్
|
|
