| | నిక్కము నిన్నుఁ గూడి గిరినిర్ఝరకాననకందరంబులం | 293 |
| వ. | అనిన విని వాక్యకోవిదుం డగులక్ష్మణుండు చిఱునగవు నగి యుక్తంబుగా | 294 |
| క. | దాసుఁడ నగుననుఁ గైకొని, దాసివి గా నెట్లు నీవు దలఁచితి వోహో | 295 |
| క. | ఏపగిది నైన నధికునిఁ, జేపట్టిన వలయుసుఖము చేకూరుం గా | 296 |
| క. | కావున రామునిఁ గైకొను, మీవృద్ధిఁ గరాళ నసతి నీవికృతాంగిం | 297 |
| క. | నీచక్కఁదనము పోలం, జూచిన నెవ్వార లైనఁ జొక్కరె యిపు డే | 298 |
| క. | నీరూప మిది గనుంగొని, వారక నీతోడిపొందు వర్జించి రయం | 299 |
శూర్పణఖ సీతను మ్రింగెద ననుట
| తే. | అనుచు లక్ష్మణుఁ డాడిన యతనిపలుకు, విని దనుజ పరిహాసానభిజ్ఞ యగుటఁ | 300 |
| తే. | ఈవిరూప నీయబల నీవృద్ధ నసతి, నిర్నతోదరి విడువంగ నేర కిట్టు | 301 |
| ఉ. | ఇప్పుడు నీవు గన్గొనఁగ నీమనుజాంగన మ్రింగి పుచ్చి నే | 302 |
| ఉ. | ఆరఘునాయకుండు జనకాత్మజ క ట్లభయంబుఁ దెల్పి యా | 303 |
లక్ష్మణుఁడు శూర్పణఖయొక్క కర్ణనాసమును ఛేదించుట
| చ. | అన విని లక్ష్మణుండు భయదాకృతి ఖడ్గము కేలఁ బూని యా | 304 |
| ఉ. | అక్కడఁ బాసి శీఘ్రగతి నంఘ్రియుగాహతి భూతధాత్రియున్ | |
