| తే. |
అమృతకల్పంబులు ప్రియంబు లతిమృదులము, లమితసుఖకరములు మధురార్థయుక్త
ములు మనోజ్ఞంబు లద్భుతోజ్జ్వలము లైన, భరతువచనంబు లెంతయు మఱవఁబడవు.
| 268
|
| క. |
పరమార్థవిదుఁడు భరతుఁడు, సరసాత్ముఁడ వైననీవు శత్రుఘ్నుండున్
గురుమతి భజింప సంపద, యిరవందెడునట్టికాల మెన్నఁడు వచ్చున్.
| 269
|
| వ. |
అని బహుప్రకారంబుల విలపించుచు రాముండు ప్రియానుజసహితంబుగా
గోదావరీనదికిం జని యందుఁ గృతాభిషేకుం డై తదీయపావనజీవనంబుల దేవ
పితృతర్పణంబులు గావించి పార్వతీవిష్ణుసహితంబుగాఁ గృతాభిషేకుం డైన
భగవంతుం డగురుద్రునిచందంబున నందం బగుచు నుదితాదిత్యు నుపాసించి
దేవతోపాస్తిఁ గావించి గ్రమ్మఱ నిజాశ్రమంబునకుం జనుదెంచి ప్రాతర్హో
మాదికంబుఁ గావించి పర్ణశాలఁ బ్రవేశించి తన్మధ్యదేశంబుస సీతాసమేతం
బుగా సుఖాసీనుఁ డై చిత్రాసమన్వితుం డైనచంద్రునిభంగి వెలుంగుచు మహర్షి
పూజ్యమానుఁ డై లక్ష్మణునితోడఁ బుణ్యకథేతిహాసంబులు వక్కాణించు
చున్నసమయంబున.
| 270
|
శూర్పణఖ రామునిఁ జూచి మోహించుట
| చ. |
దశముఖదైత్యరాడ్భగిని దారుణలోచన లంబజిహ్వ దు
ర్దశన దురాగ్రహప్రబలతావికటీకృతచిత్త నీలవ
ర్ణ శిఖరితుల్యగాత్రి యొకరాక్షసి శూర్పణఖాభిధాన యా
దశరథపుత్రునాశ్రమపదంబునకుం జనుదెంచె లీలతోన్.
| 271
|
| సీ. |
ఇందీవరశ్యాముఁ గందర్పసమధాము నాజానుబాహు నీలాభ్రదేహుఁ
గమలపత్రనిభాక్షు విమలశోభనవక్షు నతిసుకుమారు విశ్రుతవిహారు
రాజచిహ్నసమేతు రాఘవాన్వయజాతు దరహాసవదను సౌందర్యసదను
రమణీయగుణజాలు విమలవిద్యాశీలుఁ గరుణాలవాలు భాసురకపోలుఁ
|
|
| తే. |
దరుణయౌవనకలితు సీతాసమేతు, ఘనజటాధారి వల్కలాజినవిహారి
రాము నందంద చూచి శూర్పణఖ బహుళ, కామభారావసన్న యై కదియవచ్చి.
| 273
|
| సీ. |
తనదుర్ముఖత్వ మాయనసుముఖత్వంబుఁ గాంచి రెంటికి నీడు గాఁ దలంచి
తనమహోదరము నాయనవృత్తమధ్యంబుఁ గాంచి రెం డొకటిగా నెంచికొనుచుఁ
దనవిరూపాక్షు లాయనవిశాలాక్షులుఁ బరికించి సరియ కాఁ బ్రస్తుతించి
తనతామ్రకేశ మాయనసుకేశముఁ జూచి తగు నని డెందానఁ దమక మూని
|
|
| తే. |
తనదువార్ధక మాయనతరుణతయును, దనవికృతమూర్తి యాయనవినుతమూర్తి
|
|
