Jump to content

పుట:Gopinatha-Ramayanamu1.pdf/621

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది


బున నగముమీఁద నున్నను, వనములు రుచికరము లయ్యె వరుస నిపు డిలన్.

257


తే.

పటుజరాజర్జరీభూతపర్ణశీర్ణ, కర్ణికాకేసరతుషారకణపరీత
నాళశేషంబు లగునలినములచేత, నుర్వి సరసులు శోభింప కున్న విపుడు.

258

లక్ష్మణుఁడు రామునకు భరతుగుణముల నభివర్ణించి చెప్పుట

ఉ.

మానము రాజ్యభోగములు మాని మహాత్ముఁడు కైకపట్టి సం
తానితవంశధర్ముఁ డయి తాపసవేషముఁ దాల్చి యిత్తఱిన్
మానక నిన్నె నిత్యమును మానసవీథిఁ దలంచి దుఃఖితుం
డై నెఱి దక్కి శీతమహియందు వసించి తపంబు సల్పెడిన్.

259


తే.

అనఘచారిత్ర మనయట్ల యాభరతుఁడు, నిత్య మిక్కాలమందున నిద్ర లేచి
ప్రకృతిపరివృతుఁ డై కడుభక్తితోడ, నరుగుచుండు స్నానార్థంబు సరయుకడకు.

260


క.

అతిసుఖసంవృద్ధుఁడు ఘనుఁ, డతిసుకుమారుండు భరతుఁ డత్యంతహిమా
ర్దితుఁ డయి వేఁకువ నేక్రియఁ, గుతుకంబున సరయువందుఁ గ్రుంకు మహాత్మా.

261


సీ.

కంజాతనేత్రుండు కమనీయగాత్రుండు నీరదశ్యాముండు నిరుదరుండు
శ్రీమంతుఁడును ధర్మశేవధి మధురుండు హ్రీనిషేధుండు జితేంద్రియుండు
సత్యప్రతిజ్ఞుండు సత్ప్రియభాషియు ననుపమభోగార్హుఁ డార్యసేవి
సకలశాస్త్రార్థవిశారదుండు మృదుండు వర్ణనీయుఁడు గురువత్సలుండు


తే.

కైకయీనందనుం డట్టిఘనుఁడు దీర్ఘ, కాలము సమస్తరాజభోగములు విడిచి
నిశ్చలప్రీతి నార్యుని నిను భజించి, నందున మహాత్మ కృతకృత్యుఁ డయ్యెఁ గాదె.

262


వ.

దేవా మహాత్ముం డగుభరతుండు తాపసకృత్యంబుఁ గైకొని నీవు వనస్థుండవై
నను ని న్ననుసరించి వివిధభక్తుల సేవించుచున్నకారణంబున నతనిచేత నాకం
బు జయింపంబడియె నదియునుంగాక మనుష్యులు పితృస్వభావం బనువర్తింపక
మాతృస్వభావం బనువర్తింతు రనియెడు ప్రసిద్ధం బైనలోకప్రవాదంబు మాతృ
కృతానయపరిహారంబువలన నాతనిచేత నన్యథాకృతం బయ్యె నని పలికి వెండియు.

263


తే.

అనఘచారిత్ర దశరథునంతవాని, కరయఁ బత్ని యై భరతునియంతవాని
కంబ యై ఖ్యాతి వడసినయట్టికైక, కెలమి నీక్రూరబుద్ధి నేఁ డేల గలిగె.

264


క.

అని లక్ష్మణుండు స్నేహం, బునఁ బలికిన నావిదేహపుత్రీవిభుఁ డా
జననీపరివాదము విని, తనమదిని సహింపలేక తమ్ముని కనియెన్.

265


శా.

కారుణ్యాదిసమస్తసద్గుణములం గన్పట్టు కైకేయిపై
నేరం బేల వచించె దీవు మృదునిన్ నిర్మత్సరుం దత్సుతున్
శ్రీరమ్యుం బ్రణుతింపు మన్విభుని సౌశీల్యంబె ముఖ్యంబు గా
కారామామణిదౌష్ట్య మెన్నఁ దగ దోయబ్జాప్తవంశోత్తమా.

266


తే.

అనఘచరిత దృఢవ్రత మయ్యు వనవి, హారమందు సునిశ్చిత మయ్యు నాదు
మానసము భరతస్నేహమగ్న మగుచుఁ, దరలత వహించుచున్నది మరల నిపుడు.

267