| |
డయ్యె నట్టిదశరథుండు ధన్యుం డయ్యె నేను గైకేయిదుర్మంత్రంబును దశ
రథునిప్రవిలాపంబును భవదాగమనంబును భావికాలవృత్తాంతంబును సర్వం
బును దపఃప్రభావవిశేషంబున నెఱింగి యున్నవాఁడఁ గావున మత్సమేతం
బుగా మదీయాశ్రమనివాసంబునం దభీష్టంబు గలవాఁడ నయ్యును బంచ
వటికిం బొ మ్మని ధీరతరంబు గాఁ బలికితి నప్పంచవటీదేశంబు ప్రాజ్యమూలఫలం
బై నానాద్విజగణయుతం బై వివిక్తం బై పుణ్యం బై రమ్యం బై శ్లాఘ్యం బై
యుండు నచ్చట వైదేహి మనోహరంబుగా విహరింపం గలదు నీ వచ్చట
యథాసుఖంబుగా వసియించి తాపసుల రక్షించుచుండు మ ట్లైన నీకుఁ గార్య
సిద్ధి యగు నని పలికి వెండియు ని ట్లనియె.
| 212
|
అగస్త్యమహాముని రామునికిఁ బంచవటి వాసయోగ్య మని యాన తిచ్చుట
| సీ. |
జననాథ యిచ్చటి కనతిదూరంబునఁ గలదు సాంద్రమధూకకాననంబు
పరఁగ నవ్వనికి నుత్తరభాగమున నేగఁ గనుపట్టు నొకవటక్ష్మారుహంబు
దాని కవ్వల నొక్కధరణీధరం బొప్పుఁ దత్సమీపంబునఁ దనరు నొక్క
సమతలం బైనదేశం బదె యల పంచవటి యనువిఖ్యాతి వఱలుదేశ
|
|
| తే. |
ఘనవరతపుష్పితద్రుమ మై చెలంగు, నచటి కేగు మ టన్న నయ్యర్కకులుఁడు
మౌనిపతి సత్కరించి నమస్కరించి, నమ్రుఁ డై ప్రీతి నామంత్రణంబు వడసి.
| 213
|
| ఉ. |
తానును లక్ష్మణుండు వితతస్ఫుటచాపశరాసితూణముల్
మానుగఁ దాల్చి మిక్కిలి సమాహితు లై రణరంగధీరు లై
మానుగ సీతఁ దోడ్కొని సమంచితతేజము పిక్కటిల్ల న
మ్మౌనివరోపదిష్ట మగుమార్గమునం జని రవ్వనంబునన్.
| 214
|
రామలక్ష్మణులు జటాయువుం గాంచుట
| క. |
ఇత్తెఱఁగున నేగుచు రఘు, సత్తము లొకచోటఁ గనిరి శైలనిభున్ గృ
ధ్రోత్తముని భీమకాయు ను, దాత్తబలు వటస్థుఁ బుణ్యతము నతివృద్ధున్.
| 215
|
| తే. |
కాంచి వాని నిశాటునిఁ గాఁ దలంచి, ధీరు లై యెవ్వఁడవు నీవు దెల్పు మనిన
నావిహంగమనాథుఁ డత్యాదరమున, నినకులులఁ జూచి మధురోక్తి నిట్టు లనియె.
| 216
|
| క. |
అనఘాత్ములార నను మీ, జనకుం డగుదశరథునకు సచివునిఁగ మనం
బున నెఱుఁగుఁ డనినఁ బితృసఖుఁ డని యతనికిఁ బూజ చేసి రధికప్రీతిన్.
| 217
|
| క. |
వానికులం బాతనియభి, ధానముఁ దెలియంగ నడుగఁ దడయక యతఁడున్
మానుగఁ దనవృత్తాంతము, ధీనిధి రాఘవునితోడఁ దెలియఁగ ననియెన్.
| 218
|
జటాయువు తనవృత్తాంతంబు శ్రీరామున కెఱింగించుట
| వ. |
మహాత్మా తొల్లి విరించికిఁ బుత్రు లై కర్దముండును విక్రీతుండును శేషుండును
సంశ్రయుండును స్థాణుండును మరీచియు నత్రియుఁ గ్రతుండును బులస్త్యుండు
ను నంగిరసుండును బ్రచేతసుండును బులహుండు ననువారలు సృష్టికారణు లై
|
|
