| |
వరమణి యయ్యెఁ గాదె తనవారికి నిత్యయశంబు గల్గఁగన్.
| 204
|
| క. |
వైదేహపుత్రి బాల్యం, బాదిగ సుఖలీలఁ బెరిఁగె నటు గాన మనః
ఖేదంబు గలుగకుండఁగ, నాదరమున నరసి ప్రోవు మనఘవిచారా.
| 205
|
| క. |
ఈలోకంబునఁ బ్రకృతిన్, స్త్రీలు పతి సమర్థుఁ డైన సేవింతు రతం
డోలి విషమస్థుఁ డగునపు, డాలస్యముఁ జేసి విడుతు రవహితబుద్ధిన్.
| 206
|
| క. |
విద్యుచ్ఛపలత్వము శ, స్త్రోద్యత్తీక్ష్ణతయు మారుతోరగరిపువే
గోద్యోగతయుం గైకొని, విద్యుద్గాత్రలు యథేచ్ఛ విహరింతు రిలన్.
| 207
|
| క. |
ఏతాదృశదుర్ధోష, వ్రాతపరిత్యక్త యైన వసుధాసుత వి
ఖ్యాతిఁ బొలుపొందు ననసూ, యాతరుణీపార్వతీరమాదుల కెన యై.
| 208
|
| క. |
జనవర యెచ్చట లక్ష్మణ, జనకసుతలు గొలువ నీవు చరియించితి వా
ఘనదేశ మలంకృత మై, యనవరతం బతిపవిత్ర మై యొప్పుఁ గదా.
| 209
|
| వ. |
మహాత్మా సూర్యుం డస్తమించుచున్నవాఁ డీరాత్రి యిచ్చట సుఖం బుండు మని
పలికిన నారఘూత్తముండు మునివచనప్రకారంబునఁ బశ్చిమసంధ్య నుపాసించి
యమ్మునిగ్రామణిచేతఁ బూజితుం డై పుణ్యకథేతిహాసంబు లాకర్ణించుచు సీతా
లక్ష్మణసహితంబుగా నచ్చోట వసియించి మఱునాఁడు సూర్యోదయంబున
సానుజుం డై కాలోచితకృత్యంబులు నిర్వర్తించి సముచితంబుగా నమ్మునివల్లభు
సందర్శించి నమస్కరించి యతనిచేతం బ్రతిపూజితుండై యంజలిఁ గీలించి యి
ట్లనియె.
| 210
|
| చ. |
అనఘ భవతపోవనమునందు సుఖంచితి నేఁటిరాత్రి భూ
తనయయుఁ దమ్ముఁడుం గొలువఁ దద్దయుఁ బుణ్యఘనుండ వైన నిన్
గనుఁగొని ప్రీతిఁ బూజనముఁ గైకొనినందున రాజకోటిలో
వినుతికి నెక్కితిన్ భువనవిశ్రుతభూరియశంబుఁ గాంచితిన్.
| 211
|
అగస్త్యుని శ్రీరాముఁడు తాము వసియింపఁదగినప్రదేశంబు తెలియఁజెప్పఁగోరుట
| వ. |
మునీంద్రా సీతాలక్ష్మణసహితంబుగా నాకు వసియింపందగినరమ్యప్రదేశం
బొక్కటి యాన తిమ్ము నీవు త్రైకాలికసకలజగద్వృత్తాంతాభిజ్ఞుండవు నీకు గో
చరింపనియర్థంబు లే దని పలికిన నమ్మునిశ్రేష్ఠుం డొక్కముహూర్తంబు చిం
తించి విజ్ఞానవిలోచనంబున భావికాలవృత్తాంతం బెఱింగి ధీరుం డై రాజేంద్రా
యిచ్చటికి యోజనద్వయమాత్రంబుదవ్వుల గోదావరీతీరంబున బహుమూల
ఫలోదకం బైనపంచవటి యనం బరఁగు నొక్కపుణ్యదేశంబు గల దచ్చోట రమ్యం
బుగా నాశ్రమంబు నిర్మించుకొని యందు సీతాలక్ష్మణసహితుండ వై విహరిం
చుచు వనవాసశేషదివసంబులు పుచ్చుము తండ్రిచేత దత్తం బైనసమయకా
లంబు డగ్గఱియెఁ గావునఁ దీర్ణప్రతిజ్ఞుండ వై సుఖంబుగా రాజ్యంబు నధిగమిం
చెద వెవ్వండు జ్యేష్ఠపుత్రుండ వైననీచేత యయాతియుం బోలెఁ దారితుం
|
|
