| |
బురుగతి గాడ్పు రేఁపఁ గటుకోదయ మై వనభూమి నిండ బ
ల్తిరముగ నెల్లెడం బరిమళించును నున్నది కంటె యమ్మునీ
శ్వరుగుణసౌరభోత్కరము చారుతరంబుగ వీచెనో యనన్.
| 156
|
| తే. |
నరవరాత్మజ కంటె లూనంబు లైన, లలితవైడూర్యవర్ణదర్భలు నవాంబు
జములు సంక్షిప్తకాష్ఠసంచయము లంత, నంతఁ జూపట్టుచున్నవి యాశ్రమమున.
| 157
|
| క. |
శ్యామాభ్రశిఖరనిభ మై, ధూమాగ్రం బివ్వనమునఁ దోఁచెడిఁ గంటే
యీమునితపోగ్నసంభవ, ధూమం బీపగిది నున్నదో యన దళమై.
| 158
|
| క. |
రమణీయము లగుఘనతీ, ర్థములఁ గృతస్నాను లగుచు ధరణీదివిజో
త్తములు సమార్జితసుమముల, సుమోపహారం బొనర్పఁ జొచ్చిరి కంటే.
| 159
|
| తే. |
నిత్యతపమున మిత్తిని నిగ్రహించి, భువనహితకాంక్ష నేమహాపుణ్యుభ్రాత
చేత నీదిక్కు లోకప్రసిద్ధి కెక్కె, నట్టి మునియాశ్రమం బిది యనఘచరిత.
| 160
|
రాముఁడు లక్ష్మణున కగస్త్యకృతవాతాపీల్వలసంహారప్రకారంబుఁ దెల్పుట
| క. |
అనఘా ము న్నీవనమున, ననిశము వసియించి యుందు రతిపాపమతుల్
దనుజులు వాతాపీల్వలు, లనువారలు దేవభూసురాంతకు లగుచున్.
| 161
|
| తే. |
వారిలో నిల్వలుం డనువాఁడు మిగులఁ, గృత్రిమమహీసురత్వ మంగీకరించి
వేదభాష భాషించుచు సాదరముగఁ, దాపసుల శ్రాద్ధ మని నిమంత్రణము చేసి.
| 162
|
| ఆ. |
పూని మేషరూపుఁ డైనవాతాపిని, నడిచి చంపి వండి కుడువఁబెట్టి
వారు దిన్నపిదప వాతాపి రమ్మని, ప్రీతి నిల్వలుండు పిలుచు నంత.
| 163
|
| క. |
భీషణరవమున బెట్టుగ, ఘోషించుచుఁ గడుపు సించికొని శీఘ్రమునన్
మేషాకృతితో నప్పుడు, దోషాటుఁడు వెడలి వచ్చుఁ దోరపుబలిమిన్.
| 164
|
| క. |
అంత మృతు లైనవిప్రుల, నెంతయు గృధ్రములపగిది నిద్దఱు దనుజుల్
వంతుల బడి భక్షించుచు, సంతోషింపుదురు దుర్విచారస్ఫూర్తిన్.
| 165
|
| ఉ. |
ఇంపుగఁ దారకానికర మెన్నఁగ వచ్చు మహీరజంబు లె
క్కింపఁగ వచ్చు నీరనిధికిం గలయూర్ముల నెంచ వచ్చు నా
కంపము లేక నిల్వలుఁడు గాఱియపెట్టి నికృష్టవృత్తిచేఁ
జంపిన తాపసోత్తములసంఖ్య యొనర్పఁగ రాదు యేరికిన్.
| 166
|
రాముఁడు సుదర్శనమహర్షిని సందర్శించుట
| వ. |
ఇట్లు దుర్వారగర్వాతిరేకంబున నప్పూర్వగీర్వాణులు ధరణీసుపర్వుల వధించు
చుండు నంతఁ గొంతకాలంబునకు దేవమునిప్రార్థితుం డై యగస్త్యమునీం
ద్రుం డిచ్చోటికిం జనుదెంచుటయు నెప్పటియట్ల నయ్యిల్వలుం డమ్మహాత్ముని
బ్రాహ్మణార్థంబు నియమించి మేషరూపుం డైనవాతాపిం జంపి తన్మాంసంబుఁ
బక్వంబుఁ జేసి పెట్టి యతండు గుడుచు నంతఁ దొల్లింటిచందంబున వాతాపిం
జీరిన నమ్మునీంద్రుండు ప్రహసించుచు నిల్వలుం జూచి యెక్కడ వాతాపి మదీయ
|
|
