| |
తుండ వై బుద్ధిచేత విచారించి చిత్తంబునకుం దోఁచినభంగి నవధరింతువు
గాక యని పలికిన భర్తృభక్త యగువైదేహివాక్యంబు విని రాముండు ముని
పరిపాలనాత్మకధర్మసంస్థితుం డై యద్దేవి కి ట్లనియె.
| 124
|
రాముఁడు సీతతో రాజులకు సాధురక్షణం బావశ్యకం బని చెప్పుట
| చ. |
చకితమృగాక్షి నీపలుకు సత్యము క్షత్త్రియవీరధర్మదీ
పకము హితంబు పథ్యము శుభంబు వరంబు మనోహరంబు వై
ప్రకటిత మయ్యెఁ గార్ముకముఁ బట్టినభూపతి కార్తరక్ష త
ప్పక దగు నంచు నీవె యిటు పల్కితివే యిఁకఁ జెప్ప నేటికిన్.
| 125
|
| ఉ. |
వారిజగర్భతుల్యు లగువారు మహర్షులు సంతతంబు దు
ర్వారపటుప్రతాపబలవద్రజనీచరబాధితాంగు లై
వారక యేగుదెంచి జితవైరిని న న్శరణంబు నొంది రం
భోరుహగంధి యమ్మునులఁ బ్రోవనినాకు యశంబు గల్గునే.
| 126
|
| చ. |
నరపిశితోపజీవులు ఘనాఘనదేహులు క్షుద్రయామినీ
చరు లతిఘోరభంగిఁ దము సారెకుఁ గాఱియ పెట్టి సంతతాం
తరితమఖాదికార్యకలన న్గనుదోయికిఁ గూర్కు లేక ది
క్కఱి మునిపుంగవు ల్గడుసుఖస్థితిఁ గానక యున్నవా రొగిన్.
| 127
|
| తే. |
నిత్య మీదండకారణ్యనిలయు లైన, మునులు రాక్షసపీడితమూర్తు లగుచుఁ
దపము లన్నియుఁ జాలించి తమదురంత, చింత లన్నియు నాతోడఁ జెప్పుకొనిరి.
| 128
|
| తే. |
ఏను నత్తాపసేంద్రముఖరితోక్తి, విని తదంఘ్రుల కెఱఁగి యోవిప్రులార
యింత వగ పేల నాకు మీచింత లెల్లఁ, జెప్పుఁ డెంతటిపనియైనఁ జేయువాఁడ.
| 129
|
| క. |
అని యేను బలుక విని యి, ట్లనిరి రఘూత్తంస దండకారణ్యమునన్
దనుజులు మము బాధించుచుఁ, గనారిలుచు నున్నవారు గావుము కరుణన్.
| 130
|
| క. |
ఎచ్చోట నుండి వత్తురొ, విచ్చలవిడి సర్వహోమవేళల శాలల్
చొచ్చి శుచికుండముల బలు, మచ్చరమున నింతు రస్థిమాంసంబు లొగిన్.
| 131
|
| క. |
దనుజులరాయిడి కోర్వక, దినకరకులవర్య నీవె ది క్కని దైన్యం
బున శరణ మొందినారము, ఘనకృప రాక్షసులఁ ద్రుంచి కావుము మమ్మున్.
| 132
|
| సీ. |
భూరితపోబలంబున దైత్యుల వధింప శక్తుల మైనను జనవరేణ్య
బహుకాలమున నుండి పడసినఘనతపంబునకు హాని జనించు ననుచు ఘోర
దనుజబాధితుల మయ్యును వారి శపియింప నోడి యున్నాము తదుగ్రబాధ
నడఁచి ప్రోవుము కరుణాంభోనిధి యటంచు గురుదైన్యమున వేఁడుకొనిరి గాన
|
|
| ఆ. |
దీను లైనమునులదీనత్వ ముడుపుట, కంటె వేఱెఫలము గలదె నాకుఁ
గ్రూరు లైనదైత్యవీరులఁ జంపినఁ, బాప మేల గలుగు పంకజాక్షి.
| 133
|
| వ. |
దేవి రాజత్వం బంగీకరించుటకు సాధుసంరక్షణంబు ఫలంబు గదా మునిరక్షణా
|
|
