| చ. |
అనుపమరమ్యమూలఫల మై సుకృతంబులకు న్నివాస మై
మునులకు నాటప ట్టయి సమున్నతి నొప్పెడు నీవనంబు నీ
కనఘ నివాసయోగ్య మగు నైనను వన్యమృగంబు లెల్లెడన్
బనివడి నీతపంబునకు భంగము సేయుచు నుండు నిచ్చటన్.
| 93
|
| వ. |
మహాత్మా యివ్వనంబునకు మృగసంఘంబులు చనుదెంచి యకుతోభయం
బు లై యథేష్టంబుగా సంచరించి నానావిచిత్రవేషంబులఁ దపోభంగంబుఁ
గావించి గ్రమ్మఱం జనుచుండు నిచ్చట మృగప్రలోభనరూపదోషంబుకంటె
నన్యదోషం బేమియు లే దని పలికిన విని రామభద్రుం డమ్ముని కి ట్లనియె.
| 94
|
| చ. |
ఇనసమతేజ యేను ధను వెక్కిడి ఘోరమృగావళి న్మహా
శనినిభశాతబాణములఁ జంపితి నేని తదర్థమందు నీ
మనమునకు న్విషాద మగు మా కది మిక్కిలి పీడ సేయు ని
వ్వనమున దీర్ఘకాలము నివాస మొనర్పఁగ జాల నెంతయున్.
| 95
|
| వ. |
అని పలికి రాముండు సీతాలక్ష్మణసహితుం డై యమ్మునీంద్రునాశ్రమంబున
నివాసంబుఁ గల్పించుకొని పశ్చిమసంధ్య నుపాసించి మునిపతి యొసంగిన తాప
సభోజ్యం బైనయన్నంబు భుజించి యతనిచేత సత్కారంబు వడసి మునులతోడ
నిష్టకథావినోదంబుల నారాత్రి పుచ్చి మఱునాఁ డరుణోదయంబున సీతా
సహితంబుగాఁ బద్మకైరవసౌరభోల్లసితం బైనశీతసలిలంబున మజ్జనంబుఁ గా
వించి యగ్నిదేవు నారాధించి సురలం బూజించి మహర్షుల సత్కరించి సుతీక్ష్ణ
మునీంద్రునకు వందనంబుఁ గావించి సవినయవాక్యంబుల ని ట్లనియె.
| 96
|
రాముఁడు సుతీక్ష్ణమహర్షిని మునులయాశ్రమంబుఁ జూడ ననుజ్ఞ నడుగుట
| ఉ. |
ఓమునివర్య నేఁడు సుఖ ముంటిమి నీకడ నీతపోధన
గ్రామణు లొక్కరీతి నను రమ్మని పిల్చుచు నున్నవార లెం
తో ముద మొప్ప వారిఁ బరితుష్టులఁ జేయుట మేలు గాన నా
నామహనీయతాపసవనంబులు గన్గొనఁ బోయి వచ్చెదన్.
| 97
|
| చ. |
అనఘచరిత్ర దుర్నయసమాగతసంపద నొందినట్టిదు
ర్జనుఁ డగురాజుభంగి నవిషహ్యఘనాతపుఁ డైనయాత్రయీ
తనుఁడు నభంబునం గడుఁబ్రతాపము నొందకమున్నె లక్ష్మణు
న్జనకజఁ గూడి తాపసవనంబులకుం జనువాఁడ నెంతయున్.
| 98
|
| క. |
అని పలికి సుమిత్రానం, దనసీతాసహితుఁ డగుచుఁ దత్పదములకున్
వినతి యొనరింప నతఁడ, క్కునఁ జేర్చి ముదం బెలర్ప గురుమతి ననియెన్.
| 99
|
| ఉ. |
తమ్మునిఁ గూడి నీవు సుపథంబున నేగుము భూమిపుత్రి యం
దమ్మున వెంట రాఁగ విపినంబున నున్కి యొనర్చి యున్నపు
ణ్యమ్ములప్రోవు లైనమునినాథుల రమ్యతరాశ్రమప్రదే
|
|
