| క. |
అనఘా ము న్నే తుంబురుఁ, డనుగంధర్వుండఁ గిన్నరాధిపుశాపం
బున నీయసహ్యరాక్షస, తనువుం గైకొనినవాఁడ దారుణభంగిన్.
| 54
|
| వ. |
ఇట్లు రంభాసక్తుండ నైనయేను వైశ్రవణునిచేత నభిశప్తుండ నై పదంపడి యమ్మ
హాత్మునిం బ్రార్థించిన నతండు ప్రసన్నవదనుం డై.
| 55
|
| ఉ. |
ఓరి దురాత్మ యెన్నఁడు రఘూత్తముఁ డుగ్రత నిన్నుఁ బట్టి బల్
దారుణసంగరంబున శితప్రదరాహతిఁ ద్రుంచునప్పు డీ
ఘోరనిశాటరూప మది గోల్పడి తొంటిమనోజ్ఞరూప మిం
పారఁగ నొందె దింకఁ జను మంచుఁ బ్రసాద మొసంగె నా కొగిన్.
| 56
|
రామలక్ష్మణులు విరాధుని గుంటఁ ద్రవ్వి పూడ్చి వేయుట
| వ. |
మహాత్మా కుబేరుం డానతిచ్చినచందంబున నింతకాలంబునకు నీచేత నాకు
శాపమోక్షణంబు సిద్ధించెఁ గృతార్థుండ నైతి నింక స్వర్గంబునకుం జనియెద
నిచ్చటికి సార్ధయోజనమాత్రంబు దవ్వుల బ్రహ్మజ్ఞాననిబిడీకృతాంతరంగుం డగు
శరభంగుం డనుమునిపుంగవుండు వసియించియున్నవాఁ డమ్మహాత్మునిఁ గానం
జను మ ట్లైన నీకు స్వస్తి యయ్యెడు న న్నవటంబున నిక్షేపించి కుశలివై యరు
గుము గతసత్వు లైనరాక్షసుల కిది సనాతనధర్మంబు బిలనిక్షిప్తు లగురాక్షను
లకు సనాతనంబు లైనయుత్తమలోకంబులు సన్నిహితంబు లై యుండు నని
పలికి తత్క్షణంబ యవ్విరాధుండు బాణక్షతవేదన సహింపం జాలక సన్న్యస్త
దేహుం డై దివంబునకుం జనుట కుద్యుక్తుం డయ్యె నంత రాముండు
విరాధువచనంబు విని లక్ష్మణు నవలోకించి వత్సా రౌద్రకర్ముం డైనయీ
రాక్షసునకుఁ గుంజరంబునకుం బోలె యివ్వనంబున నొక్కమహాగర్తంబు
ద్రవ్వు మని పలికి గర్తంబు ద్రవ్వునందాఁక విరాధునికంఠంబుఁ బాదం
బునం ద్రొక్కి పట్టి యుండె నంత లక్ష్మణుండు ఖనిత్రంబుఁ గొని విరాధుని
పార్శ్వభాగంబున నొక్కప్రదరంబు ద్రవ్విన నారఘుపుంగవుండు విరాధుని
చరణపీడనంబున శిథిలీకృతకంఠుం గావించి బిలప్రక్షేపంబుకొఱకు శస్త్రవ
ధంబు నిషేధించి బిలప్రక్షేపవిధంబు వానిచేత నివేదితుం డై మిక్కిలి కార్య
విశారదుం డగుటను వానియవధ్యత్వంబుఁ జూచి బిలనిక్షేపవధంబుకంటె నిత
రోపాయంబున విరాధునకు మరణంబు లేదని నిశ్చయించి పరమేశ్వరుం డైన
రామునిచేత వధంబు సంప్రాప్తం బయ్యె నతిధన్యుండ నైతి నని హర్షంబున
నాదంబుఁ గావించువాని సంగరనిర్జితుం డగువాని శంకుకర్ణుం డగువాని
నవ్విరాధుని భుజబలంబునం బట్టి యెత్తి బిలంబులోఁ బడవైచి శిలలచేత
నమ్మహాబిలంబుఁ బూడ్చి మహాపరాక్రముం డగురాముండు లక్ష్మణసహి
తంబుగా వీతభయుం డై పరమానందభరితాంతఃకరణుం డై చంద్రుండునుం
|
|
