| క. |
పదపడి శత్రుఘ్నుఁడు ద, త్పదముల కెఱఁగుటయుఁ జూచి దారుణశోకం
బెద నెదుగ రాఘవుఁడు వా, రి దయామతి నాదరించి ప్రియ మలరారన్.
| 1889
|
| వ. |
శీఘ్రంబునం గ్రుచ్చి యెత్తి గాఢాలింగనంబు గావించి కన్నీరు నించె నంత
సుమంత్రుండును గుహుండును పొడసూపిన నారామలక్ష్మణులు వారలం గూ
డి గగనంబునందు శుక్రబృహస్పతులతోడం గూడినదివాకరనిశాకరులచందం
బునం దేజరిల్లె నిత్తెఱంగునం గూడుకొనిన వారణయూథపసన్నిభు లయిన
యారాజనందనుల నల్వురం జూచి యచ్చటివనచరు లందఱు హర్షంబు విడిచి
కన్నీరు నించుచుండి రనంతరంబ యుగాంతకాలంబున ధరణిపయిం బడిన
భాస్కరునిచందంబునఁ దనచరణంబులపయిం బడి బద్ధాంజలి యై బహువిధ
శోకాలాపంబుల విలపించుచున్నవాని జటాజినవల్కలధరుం డగువాని నుప
వాసకృశుం డగువాని వివర్ణవదనుం డగువాని భరతునిం జూచి యతని నతిప్ర
యత్నంబున భరతునిఁ గా నెఱింగి రామభద్రుండు నిజకరంబుల నతనిం గ్రు
చ్చి యెత్తి శిరంబు మూర్కొని కొండొకసేపు గాఢంబుగాఁ బరిష్వజించి పదం
పడి నిజోత్సంగంబున నునిచికొని యతిదుఃఖితుం డైనయతనిదుఃఖం బపన
యించుటకుఁ బ్రశ్నవ్యాజంబున ధర్మంబు లుపదేశించుచు ని ట్లనియె.
| 1890
|
రాముఁడు భరతునిఁ గూర్చి ధర్మప్రశ్నములు సేయుట
| ఉ. |
ఎచ్చట నున్నవాఁడు కడువృద్ధుఁడు మజ్జనకుండు నేఁడు నీ
విచ్చటి కేల వచ్చితి వహీనగుణాఢ్య నృపాలు నొంటిగా
నచ్చట డించి మీ రిరువు రక్కట యీగతి రాఁ బొసంగునే
యచ్చట నెవ్వ రింకఁ గల రవ్విభుఁ బ్రోచెడువారు చెప్పుమా.
| 1891
|
| తే. |
దూరమున నుండి వచ్చినవారి మిమ్ముఁ, గార్శ్యమాలిన్యవైవర్ణ్యకములచేతఁ
బరమదుర్జేయగాత్రులఁ బరఁగఁ బెద్ద, కాలమున కిందుఁ బొడగంటిఁ జాల నరిది.
| 1892
|
| క. |
విను మీ విచటికి వచ్చినఁ, దనువునఁ బ్రాణంబు లెట్లు తాల్పఁగలం డా
జనపతి కడుదీనుం డై, మునుకొని తత్క్షణమె నాకమునకుం జనఁడే.
| 1893
|
| క. |
సరసాత్మక మజ్జనకుఁ డ, మరపతిసదృశుండు వీట మని యున్నాఁడో
పరువడి లోకాంతరమున, కరిగెనొ నీ వేల వచ్చి తడవికిఁ జెపుమా.
| 1894
|
| తే. |
అనఘచారిత్ర బాలుండ వౌట నీదు, శాశ్వతం బైనరాజ్యంబు జనపదంబు
సర్వము నశింపకున్నదె సత్యరతునిఁ, దండ్రి సేవింతువే నీవు ధర్మయుక్తి.
| 1895
|
| ఆ. |
రాజధర్మవిదుఁడు రాజసూయాశ్వమే, ధాదియాగకర్త యనఘమూర్తి
|
|
