| వ. |
అని పలికిన సంహృష్టచిత్తుం డై భరతున కి ట్లనియె.
| 1655
|
| ఆ. |
అప్రయత్నలబ్ధ మైనసామ్రాజ్యంబు, నవల ద్రోచిపుచ్చినందువలన
దశరథేంద్రతనయ ధన్యుండ వైతివి, త్వత్సమానుఁ డొరుఁడు ధరణి లేఁడు.
| 1656
|
| తే. |
గహనమునఁ గృఛ్రగతుఁ డైనకౌసలేయు, మరలఁ దోడ్కొని వచ్చుట కరుగుచున్న
వాఁడ నని పల్కితివి గాన వసుధలోన, నీయశము శాశ్వతం బయి నెగడు నధిప.
| 1657
|
| ఆ. |
అని బహూకరించె నంత సూర్యుఁడు గ్రుంకె, రాత్రి దోఁచెఁ దమ ముగ్ర మై భరతుఁ
డచట సంధ్య వార్చి యనుజయుతంబుగాఁ, బర్ణతల్పమందుఁ బవ్వళించె.
| 1658
|
| వ. |
అప్పుడు శోకానర్హుండును శోకమూలపాపశూన్యుండును మహాత్ముండు నగు
భరతునకు వాగగోచరం బైనరామచింతామయశోకంబు సముపస్థితం బయ్యె
బదంపడి కోటరసంసక్తవహ్నివనదాహాభితప్తం బైనపాదపంబుంబోలె శోకాగ్ని
యంతర్దాహంబున భరతునిఁ దపింపఁజేయుచుండె నిట్లు భరతుండు సూ
ర్యాంశుసంతప్తుం డైనహిమవంతుండు హిమంబుం బోలె శోకాగ్నిసంభవం
బైన స్వేదోదకంబును సర్వగాత్రంబులవలన నించుచు ధ్యాననిర్దరశిలాసమూ
హంబును వినిశ్శ్వసితధాతుసంకులంబును దైవ్యపాదపసంఘంబును శోకాయా
సాధిశృంగంబును బ్రమోహానంతసత్త్వంబును సంతాపౌషధివేణువు నగులోక
శైలంబుచేత నాక్రాంతుం డై నిట్టూర్పులు వుచ్చుచు లోకాపవాదంబునకుఁ
దలంకుచుఁ గైకేయి చేసినదుర్మంత్రంబునకు నిందించుచు దశరథునిం దలంచి
కన్నీరు నించుచు రామభద్రు నెవ్విధంబునం జూతు నని తనలోనఁ దాను లజ్జిం
చుచు నతనిచిత్తంబు పడయుటకుఁ దగినయుపాయం బూహించుచు హత
యూథం బైనవృషభంబుభంగి నాకంపించుచు హృదయజ్వరార్దితుం డై సుఖం
బెఱుంగక యేకాగ్రచిత్తుం డై గృహపరివారసహితంబుగా దుఃఖించుచు
ని ట్లనేకప్రకారంబుల విలపించుచున్నసమయంబున గహనగోచరుం డగు
గుహుండు భరతునిఁ దగినతెఱంగున నాశ్వాసించుచు రామునిమహానుభావ
త్వంబుఁ బ్రశంసించుచు నంతకంతకుఁ బ్రసంగవశంబున లక్ష్మణుని సుహృద్భా
వంబు వక్కాణించుతలంపున ని ట్లనియె.
| 1659
|
గుహుఁడు భరతునికి లక్ష్మణుని సౌహార్ధం బభివర్ణించి చెప్పుట
| మ. |
అనఘా రాముఁడు పర్ణతల్పమున భార్యాయుక్తుఁ డై పవ్వళిం
చినఁ దద్రక్షణ మాచరించుటకుఁ బ్రస్ఫీతాంబకాసు ల్శరా
సనముం గైకొని కన్ను మూయక మహాసంరంభి యై యున్నస
జ్జనసన్మాన్యు సుమిత్రపట్టిఁ గని నే సంతాపతప్తుండ నై.
| 1660
|
