| |
ల్పారఁగఁ బంపు మయ్యనఘు నాస్యముఁ జూడక యుండ నేర్తునే.
| 1544
|
| ఆ. |
అట్లు సేయ వేని యగ్నిహోత్రంబు పు, రస్కరించుకొని కరంబు భయము
దొలఁగ నిడి సుమిత్రతోఁ గూడి యిప్పుడే, పుత్రుఁ డున్నయెడకుఁ బోవుదాన.
| 1545
|
| ఉ. |
నాయెడ నీకు భక్తియు వినమ్రతయుం గృప గల్గె నేని ను
శ్రీయుతుఁ డైన రాఘవునిచేరువకు న్నను నీవ పంచి భ
ద్రాయతమూర్తి వై సఖుల కమ్మకు సంతస మంకురింప న
న్యాయవిధార్జితం బగుననామయరాజ్యము నేలు మిత్తఱిన్.
| 1546
|
భరతుఁడు కౌసల్యముందర తాను రాజ్యరామవివాసనములఁ గోరలేదని శపథము సేయుట
| వ. |
అని యివ్విధంబున దారుణంబు లైనబహువిధవాక్యంబుల గర్హించుటయు
నవ్వాక్యంబులు తీవ్రవ్రణంబునందు వాఁడిసూదులఁ జొనిపిన ట్లయిన నతండు
తీక్ష్ణవ్యధాబాధితుం డై శోకమూర్ఛాపారవశ్యంబునఁ దదీయచరణంబుల
పయిం బడి కొండొకసేపునకు లబ్ధసంజ్ఞుం డై బహుప్రకారంబుల విలపించుచుఁ
గేలుదోయి ఫాలంబునం గీలించి దుస్సహపుత్రశోకబలార్దిత యై విలపించుచున్న
కౌసల్యచేతఁ దనయందు సమారోపితం బైనదోషంబు పరిహరించుటకు శపథ
వాక్యంబుల ని ట్లనియె.
| 1547
|
| క. |
జననీ యకల్మషుఁడ నగు, నను గర్హించెద వి దేల నా కారఘునా
థునిమీఁదం గలభక్తియు, వినమ్రతయు మున్ను నీకు విదితము గాదే.
| 1548
|
| క. |
ఏపాప మెఱుంగనిన, న్నీపగిదిం దూఱ నేటి కింతకు మును సీ
తాపతిపదారవిందా, రోపిత యగుభక్తి నీ వెఱుంగవె తల్లీ.
| 1549
|
| క. |
జననీ రాఘవుఁ డెవ్వని, యనుమతమున నడవి కరిగె నాతని కాచా
ర్యనిగదితశాస్త్రశిక్షిత, ఘనబుద్ధియుఁ గలుగకుండుఁ గాక గుణాఢ్యా.
| 1550
|
| సీ. |
వృజినాత్మునకుఁ బ్రేష్యవృత్తిఁ బూనిన వానియఘము మార్తాండున కభిముఖముగ
మూత్రంబు విడిచినమూఢునిదురితంబు పడియున్నమొదవును బాదనిహతిఁ
దన్నినవానిపాతకము భృత్యునిచేతఁ బని గొని కుడుప నియ్యని నృపాలు
పాపంబు పుత్రులపగిది భూతంబుల నరయుభూపతికి ద్రోహంబు సేయు
|
|
| తే. |
వానికలుషంబు రాముఁ డెవ్వానియనుమ, తమున రాజ్యంబు విడిచి సీతాయుతముగ
దారుణారణ్యదేశమధ్యమున కరిగె, నతని కగుఁ గాక భూతసంతతులు గుఱిగ.
| 1551
|
| క. |
కరషడ్భాగముఁ గైకొని, కర మనురాగమునఁ బ్రజలఁ గావనిధాత్రీ
వరుని మహాకలుషము నీ, వరసుతునకుఁ గీడుఁ దలఁచువానిది గాదే.
| 1552
|
| సీ. |
విను మిత్తు ననియు ఋత్విజుల కధ్వరమందు యజ్ఞదక్షిణ యీనియతనిదురిత
మశ్వగజస్యందనాకులం బగుయుద్ధమందుఁ బాఱినవానియఘఫలంబు
|
|
