| మ. |
తనయా వచ్చితె మామయి ల్విడిచి యెన్నాళ్లయ్యె మాయయ్య తా
ననునిత్యంబు మనంబునం దలంచునే నాయన్న సంతోషియే
నినుఁ దా నంపెడువేళ నేమనియె రాజ్ఞీశ్రేష్ఠ మాతల్లి నా
యన ని న్బాసిననాఁటనుండి కను చెడ్డ ట్లయ్యె నా కెంతయున్.
| 1460
|
| చ. |
అని ప్రియమారఁ బల్కు తనయమ్మను గన్గొని యాతఁ డిట్లనున్
జననిరొ తాత నిత్యము మనంబున నిన్నుఁ దలంచుచుండు న
య్యనఘుఁడు మాతులుండు సుఖ యై సదనంబున నున్నవాఁడు న
న్ననుపనులీల నేగు మని యంపె బహూకృతి జేసి వేడుకన్.
| 1461
|
| తే. |
మామ యొసఁగిన గజవాజి మణిధనంబు, లధ్వమునఁ జిక్కె నేను రయమున నేగు
దెంచితి నృపాలదూతచోదితుఁడ నగుచుఁ, దద్గృహముఁ బాసి సప్తరాత్రంబు కడచె.
| 1462
|
| సీ. |
పగడంపుఁగోళ్ల సొంపగునీదుశయనీయపర్యంత మేలకో పాడుదోఁచె
మాయయ్య దశరథక్ష్మాభ ర్త కుశలి యై యున్నచందము దోఁపకున్న దేమి
యెప్పుడు నీయిల్లు నెడఁబాయఁజాలని తండ్రి నేఁ డెచటికిఁ దలఁగిపోయెఁ
గృతకాముఁ డై యగ్రసతి యగుకౌసల్య యున్నతాలయమున నున్నవాఁడొ
|
|
| తే. |
యమ్మహాత్మునిపాదపద్మమ్ముఁ గొలువ, వలయు నెచ్చట యున్నాఁడొ తెలియఁ జెప్పు
మనిన నక్కైక భరతునాననముఁ జూచి, యి ట్లనుచుఁ బల్కె సందియ మింత లేక.
| 14463
|
భరతుఁడు పితృమరణం బెఱింగి దుఃఖించుట
| క. |
చతురుండు యాయజూకుఁడు, జితేంద్రియుఁడు సత్యరతుఁడు క్షితివల్లభుఁడో
సుత భూతంబుల కెయ్యది, గతి యై తగు నట్టిచరమగతికిం జనియెన్.
| 1464
|
| క. |
నావుడు భరతుఁడు జనయి, త్రీవాక్యం బాలకించి పృథుపరశుహతం
బై వసుధఁ బడినవిటపము, కైవడి మహి వ్రాలె శోకకంపితుఁ డగుచున్.
| 1465
|
| శా. |
ఈరీతి న్మహి వ్రాలి శోకదహనుం డేఁచ న్భుజం బెత్తి దీ
నారావంబున నేడ్చెఁ గన్నుఁగవ బాష్పాంబుల్ జడిం గాఱఁగా
హా రాజోత్తమ హా మహాగుణమణీ హా తండ్రి మ మ్మొంటి ని
ష్కారుణ్యంబునఁ బాసి పోవఁ దగవే క్ష్మానాథ యంచున్ రహిన్.
| 1466
|
| క. |
అని యీగతి భరతుం డా, ననమునఁ బట మొత్తి ఘోరనాదమునఁ బ్రతి
ధ్వను లీనఁగ నేడ్చుచు మే, దినిఁ బడి విలపించెఁ జాల ధృతి వాయంగన్.
| 1467
|
| ఉ. |
శారదపూర్ణిమారజనిచంద్రవిరాజిత మైనవారిద
ద్వారముభంగిఁ బొల్చు నృపతల్పము భూపతి లేమిఁ జేసి నేఁ
డారయఁ జంద్రహీన మగు నాకసముం బలె శుష్కతోయ మౌ
వారినిధానముంబలెను బాడఱి యున్నది కాంతిహీన మై.
| 1468
|
