వ. | మహావ్యథచేత సంకుచితాంగుం డై పుడమిం బడి యున్నమునికుమారునిశరీ | 1331 |
తే. | బుద్ధి నరయక చేసిన పుణ్యపాప, ఫలము గుడువక తీఱ దత్యలఘుతరము | 1332 |
వ. | అంత దీని సమీకరింప నెద్ది యుపాయం బని చింతించి యేను. | 1333 |
క. | మునిసుతుఁడు సనినపిమ్మట, వనితా జలఘటముఁ గొనుచు వారనివేగం | 1334 |
క. | పెనుముదుసళ్లై కన్నులు, గన రాక విలూనపక్షఖగములమాడ్కిం | 1335 |
వ. | మఱియు సంచారాక్షములును సంచారసహాయభూతుం డగుపుత్త్రుం డొద్ద | 1336 |
ఆ. | వారిఁ గొనుచు నేను వారి డాయఁగఁ బోవు, నంతఁ జరణశబ్ద మాలకించి | 1337 |
తే. | పుత్ర తడ వేల చేసి తంబువులు దెమ్ము, సరవి నిందాఁక జలకేళి సలిపితొక్కొ | 1338 |
క. | ఏనును మీతల్లియు మదిఁ, గానక యపరాధ మేమి గావించిన నీ | 1339 |
తే. | హీననేత్రుల మై గతి యింత లేక, యున్నమే మీవె గతి యని కన్ను లనుచు | 1340 |
వ. | అని పుత్రుండు మసలుటకు వేగిరపడి కరుణంబుగాఁ బలుకుచున్నయమ్మునివా | 1341 |
సీ. | అనఘాత్మ యేను నీతనయుఁడఁ గాను మిత్రకులసంజాతుండ దశరథాభి | |