Jump to content

పుట:Gopinatha-Ramayanamu1.pdf/465

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది


వ.

మహావ్యథచేత సంకుచితాంగుం డై పుడమిం బడి యున్నమునికుమారునిశరీ
రంబున నాటి యున్నశరంబుఁ బెఱికిన నతండు తత్క్షణంబ సంప్రాప్తమరణుం
డయ్యె నని పలికి యద్దశరథుండు శోకవేగంబునఁ గన్నీరు నించి వెండియుఁ
గౌసల్య కి ట్లనియె.

1331


తే.

బుద్ధి నరయక చేసిన పుణ్యపాప, ఫలము గుడువక తీఱ దత్యలఘుతరము
చిన్ననాఁ డేను గానక చేసినట్టి, పాపఫలము నేఁ డనుభవింపంగ వలసె.

1332


వ.

అంత దీని సమీకరింప నెద్ది యుపాయం బని చింతించి యేను.

1333


క.

మునిసుతుఁడు సనినపిమ్మట, వనితా జలఘటముఁ గొనుచు వారనివేగం
బునఁ దదుపదిష్టమార్గం, బున నయ్యాశ్రమము సేరఁబోయితి నంతన్.

1334


క.

పెనుముదుసళ్లై కన్నులు, గన రాక విలూనపక్షఖగములమాడ్కిం
దనరెడునాదంపతులను, గని యేను గడింది నివ్వెగ న్మునిఁగి వెసన్.

1335


వ.

మఱియు సంచారాక్షములును సంచారసహాయభూతుం డగుపుత్త్రుం డొద్ద
లేమింజేసి వానికథలనే చెప్పుకొనుచుఁ బ్రయత్నశూన్యు లై పుత్రునిరాక కె
దురుచూచుచు మరల మన్నిమిత్తంబునఁ బుత్త్రాశారహితులైనవారు నగుముని
దంతుల నవలోకించి శోకోపహతచిత్తుండను భయసంత్రస్తచేతనుండను నై.

1336


ఆ.

వారిఁ గొనుచు నేను వారి డాయఁగఁ బోవు, నంతఁ జరణశబ్ద మాలకించి
యధికతృష్ణఁ బుత్రుఁ డనుతలంపున నమ్మ, హామునీంద్రుఁ డిట్టు లనియె నపుడు.

1337


తే.

పుత్ర తడ వేల చేసి తంబువులు దెమ్ము, సరవి నిందాఁక జలకేళి సలిపితొక్కొ
దప్పికొని యున్న దిదిగొ మీతల్లి వేగ, యాశ్రమంబుఁ బ్రవేశింపు మనఘచరిత.

1338


క.

ఏనును మీతల్లియు మదిఁ, గానక యపరాధ మేమి గావించిన నీ
మానసమున నది యంతయు, మానుగ క్షమియింపవలదె మాన్యచరిత్రా.

1339


తే.

హీననేత్రుల మై గతి యింత లేక, యున్నమే మీవె గతి యని కన్ను లనుచు
నమ్మి నీమీఁద మనసు ప్రాణములఁ జేర్చి, యుంటి మీలా గుపేక్షింప నుచిత మగునె.

1340


వ.

అని పుత్రుండు మసలుటకు వేగిరపడి కరుణంబుగాఁ బలుకుచున్నయమ్మునివా
క్యంబు విని యేను శోకవ్యాకులచిత్తుండ నై పుత్రమరణం బెఱింగించుటకు
భయంబుఁ గొని యాకంపించుచు మానసవ్యాపారంబును శరీరవ్యాపారంబు
లను వాగ్బలంబును సంస్తంభించి, యిట్లు నియమితకరణత్రయుండ నై పుత్ర
వ్యసనజం బైనభయంబు నెఱింగింప నెట్టకేలకు సాహసించి సజ్జమానంబును
నస్పష్టాక్షరయుక్తంబు నవ్యక్తంబును నగువాక్యంబున మెల్లన ని ట్లంటి.

1341


సీ.

అనఘాత్మ యేను నీతనయుఁడఁ గాను మిత్రకులసంజాతుండ దశరథాభి
ధానుండ విను ధనుర్ధరుడఁ నై నడురేయి సరయూతటంబున సలిలపాన
యోగ్యస్థలంబున నురుమృగంబులఁ జంప నేఁ గాచి యుండ నన్నీటిమధ్య
మునఁ గుంభమున కంబుఁ బూరించుచప్పుడు విన నైన నిది మదద్విరదమొకటి