| తే. |
సకలలోకాభిరాముని సత్యరతుని, రామునిఁ బరిత్యజించి భూరమణ లోక
గర్హితుండ వై యింక నేకరణి జగతి, నేలెద వటంచుఁ జెప్పుము నృపునితోడ.
| 1231
|
| తే. |
అనుచు మీతోడ భాషింపుమని సుమిత్ర, కొడుకు గనలుచుఁ బలికెఁ దత్కోపవేగ
మేమని వచింపవచ్చు శ్రీరామునందుఁ, గూర్మి పెంపున నతఁ డంతకుపితుఁ డయ్యె.
| 1232
|
| ఉ. |
రాముఁడు పల్కుచందమును లక్ష్మణుఁ డన్నవిధంబుఁ జూచి యా
భూమితనూజ యూరుపులు వుచ్చుచుఁ జిత్రసమర్పితాకృతిన్
మో మఱ వాంచి శోకమున మోమున నశ్రులు గ్రమ్ముదేఱఁ దా
నేమియుఁ బల్క కుండె మనుజేశ్వర రామునిమోముఁ జూచుచున్.
| 1233
|
| తే. |
సీతయట్టుల రాముఁడు చిన్నబోయి, కనుల నశ్రులు చనుదేఱ ననుజబాహు
పాలితుం డయి నన్ను మీపాలి కరుగు, మనుచుఁ దా నెట్టకేలకుఁ బనిచె నధిప.
| 1234
|
| వ. |
ఏను గృతాభ్యనుజ్ఞుండ నయ్యు నమ్మహాత్ముని విడువంజాలక హృదయంబునం
బరితపించుచుఁ గొంతసేపు పురోభాగంబునఁ గృతాంజలిపుటుండ నై కొలిచి
యుండి యెట్టకేలకుఁ జిత్తంబు గట్టిపఱచుకొని రథంబు దోలుకొని గుహసహి
తంబుగా శృంగిబేరపురంబునకుం బోయితి నప్పుడు వైదేహి భూతోపహతచిత్త
యైనదానితెఱంగున విస్మృతసర్వప్రయోజన యై ఱిచ్చవడి యభూతపూర్వ
వ్యసన యై కన్నీరు నించుచు దీనవదన యై సారెసారెకు రామునివదనంబు విలో
కించుచు మరలి చనుదెంచుచున్ననన్ను విలోకించుచుండె నంత రామలక్ష్మ
ణులు జటామండలమండితు లై సీతాసహితంబుగా గంగానది నుత్తరించి యే
ను విలోకించుచుండఁ బ్రయాగాభిముఖులై చనిరి లక్ష్మణుండు రఘునందనుం
బాలిఁచుచు నగ్రంబునం జనియె నట్లు ప్రస్థితు లైనవారలం జూచి యే నవశుం
డ నై నివృత్తుఁడ నైతి నప్పుడు శతమఖముఖవిబుధదుర్లభం బైనశ్రీరామసేవా
భాగ్యంబు మాచేతఁ బురాకృతసుకృతపరిపాకంబున లబ్ధం బయ్యె నది యిప్పు
డు దైవంబుచేతఁ గ్రమ్మఱ విఘటితం బయ్యె నింక నేమి సేయుదము మనకు
వ్యర్థజీవనం బేల యని తద్దుఃఖంబున నశ్రువులు నించుచు రాముం డతికఠినహృ
దయుండై యరుగుచుండ రథ్యంబులు మరలకున్న నే నతిప్రయత్నంబునఁ
గ్రమ్మఱించికొని రామలక్ష్మణుల కంజలి గావించి దుఃఖము నడంచుకొని శృంగి
బేరపురంబుఁ జేరి రాముండు నన్ను మరలఁ బిలుచునో యనునాశచేత నచ్చట
గుహునితోఁగూడఁ గొన్నివాసరంబు లుండి క్రమ్మఱఁ బురంబునకుం జను
దెంచునప్పుడు మార్గంబునందు.
| 1235
|
సుమంత్రుఁడు దశరథునికిఁ దాను దారిలోఁ గన్నతెఱఁగుఁ దెల్పుట
| సీ. |
రమణీయపుష్పకోరకశోభితము లైన మ్రాఁకులు మలమల మఱిఁగిపోయె
నదులు వల్వలములు సదమలజలతటాకంబులు తప్తోదకంబు లయ్యె
నుద్యానవనములు నుపవనంబులు పరిశుష్కవర్ణంబు లై సొబగు దప్పె
|
|
