Jump to content

పుట:Gopinatha-Ramayanamu1.pdf/448

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది


తే.

వేడ్క విహరింపుచును దాను వీరుఁ డయ్యు, లక్ష్మణబలాభిగుప్తుఁ డై రమణ మెఱసి
సీతతోఁ గూడి సుఖలీల జెలఁగుచుండెఁ, గరము పురవిప్రవాసదుఃఖంబు విడిచి.

1189

సుమంత్రుం డయోధ్య కరుగుట

వ.

ఇచ్చట గుహుండు జాహ్నవీతీరంబున రాముండు దృష్టిపథం బతిక్రమించునం
దాఁక నచ్చటనుండి తదీయకల్యాణగుణగణవిశేషంబులు సుమంత్రునితో వక్కా
ణించుచు నతనిచేత నామంత్రణంబు వడసి నిజనివాసంబునకుం జనియె నంత
సుమంత్రుండు గుహునిచారులవలన రాముని భరద్వాజాభిగమనంబును
యమునాతీరప్రాంతకాంతారప్రవర్తనంబును జిత్రకూటప్రవేశనంబును సవిస్త
రంబుగా నెఱింగినవాఁడై యరదంబుఁ దోలుకొని గాఢదుర్మనస్కుండై సు
గంధబంధురంబు లైనవనంబులను సరిత్సరోవరంబులను నగరగ్రామంబులును '
విలోకించుచుం జని మూఁడవనాటిసాయహ్నసమయంబునకు శీఘ్రవేగం
బున నయోధ్యాపట్టణంబు నేరం జని నిరానందంబై నిశ్శబ్దంబై శూన్యాకా
రంబై యున్నయప్పురంబుఁ గలయం గనుంగొని శోకవేగసమాహతుండై
నిజాంతర్గతంబున.

1190


మ.

కరులుం దేరులు గుఱ్ఱము ల్సుభటసంఘంబు ల్పురీసుందరుల్
పురసంవాసులు దేశవాసు లెపు డామోదంబుతో నిండియుం
డ రహిం గ్రాలెడుపట్టణం బిపుడు సీతానాథుఁడు న్లేమిఁ బొం
పిరి శోకానలహేతిఁ గాలినక్రియ న్వీక్షింపఁగా నయ్యెడిన్.

1191


క.

అని చింతించుచు మెల్లన, జనుచుండఁగఁ బౌరజను లసంఖ్యులు రథమున్
వెనుకొని రాఘవు నెచ్చట, ననఘాత్మక విడిచి వచ్చి తని యడుగుటయున్.

1192


క.

వారికిఁ గ్రమ్మఱ నిట్లను, శ్రీరాముని జాహ్నవీసరిత్తీరమునన్
దూరమున నిడిచి యారఘు, వీరునిచే సెలవుఁ గొని నివృత్తుఁడ నైతిన్.

1193


తే.

అనుచు వినిపింప విని పౌరు లధికశోక, వేగమున వ్రాలి కన్నీరువెడల నూర్పు
సెగలఁ గందుచు నందంద చిత్త మెరియ, హారఘూత్తమ యని పొక్కి రార్తు లగుచు.

1194


క.

పున్నమనాఁటికళానిధి, కెన్నిక యగురామచంద్రు నీయరదముపై
గన్నారఁ జూడ దొరకమిఁ, బన్నుగ నేఁ డిట్లు చంపఁబడితిమి గాదే.

1195


తే.

దానయజ్ఞవివాహాదిధర్మకర్మ, ములను మహనీయసుసమాజములను రామ
చంద్రు గుణసాంద్రు ధార్మికు సత్యనిరతుఁ, డనెడిభాగ్యంబు మన కింకఁ గలుగు నెట్లు.

1196


చ.

తపములు సల్పి యైన బహుదానము లర్థుల కిచ్చియైన ని
శ్చపలతఁ బెక్కుజన్నములు సమ్మతితో నొనరించియైన నీ
యపరిమితప్రభావుని ననంతగుణాఢ్యునిఁ బోలు నాథునిన్
నిపుణత నన్యునిం బడయ నేర్తుమె యింక జగత్రయంబునన్.

1197