| మ. |
అని యి ట్లాజనభర్త శోకమున భార్య న్దూఱుచుం గోడలం
గని శోకించుచు బాష్పతోయణముల్ గన్గోనలం దాల్చుచు
న్దనయు న్బాయుట కోర్వఁజాలక మనస్తాపంబు వాటిల్లఁ గ్ర
న్నన దుఃఖంబు సహింప లేక సొరిగెం దల్పప్రఘాణంబునన్.
| 828
|
| వ. |
ఇట్లు మూర్ఛితుం డై పడి యున్నతండ్రిం దేర్చి సీతావల్లభుండు గహనోన్ముఖుం
డై వెండియు ని ట్లనియె.
| 829
|
రాముఁడు కౌసల్యను సన్మానించుచుండు మని దశరథుఁ బ్రార్థించుట
| సీ. |
అనఘాత్మ మాతల్లి యైనయీకౌసల్య కడువృద్ధ కీర్తిసంకలిత పుట్టి
యెన్నఁడు దుఃఖంబు లెఱుఁగని దక్షుద్రశీల మహాధర్మచిత్త నన్ను
నిమిష మైనను బాసి నిలువ నేరని దట్లు గావునఁ బుత్రశోకమునఁ గుంక
కుండ సన్మానింపు మురుసమాదరమున నట్లు గావింపక నలఁతి గాఁగఁ
|
|
| తే. |
జూచితేనియు దారుణశోకవహ్నిఁ, గ్రాఁగి యసువులు విడిచి నిక్కముగ యమపు
రంబునకుఁ బోవు ననిన నారాజవరుఁడు, మహితశోకాబ్ధిదోధూయమానుఁ డగుచు.
| 890
|
| వ. |
మునివేషధరుం డైనకుమారు నవలోకించి వదనం బెత్తి యతనిం జూచుటకు
నతనితోడ సంభాషించుటకుం జాలక పత్నీసహితంబుగా మూర్ఛితుం డై
వెండియు నొక్కింతసేపునకుం దేఱి.
| 891
|
| క. |
ముదమున ము న్నేమొదవుల, వదలక కుఱ్ఱలకుఁ బాపి భంజించితినో
పదుగుర హింసించితినో, యది యెంతయుఁ గట్టి కుడువ నయ్యె న్నాకున్.
| 892
|
| ఉ. |
అక్కట కైకమాటలకు నంగము లెల్ల మహోగ్రవేదన
న్స్రుక్కియు మౌనివేష మది సొప్పడఁ గైకొని యగ్రభాగమం
దుక్కఱి యున్నపుత్రుఁ గనియు న్మనియుండుటఁ జేసి ధాత్రిలో
గ్రక్కునఁ జే టకాలమునఁ గల్గమి నిక్కము ప్రాణికోటికిన్.
| 893
|
| తే. |
నను విరోధించి స్వప్రయోజనమునందుఁ, బ్రియము గలిగిన కైకేయి కృతమునందు
జనము కటకటఁ బడుచున్న దనుచుఁ బలికి, యశ్రువులు గాఱ నంతలో నవశుఁ డయ్యె.
| 894
|
దశరథుఁడు సీతకు దివ్యవస్త్రాభరణాదుల నొసఁగుట
| వ. |
ఇట్లు మూర్ఛాక్రాంతుం డై ముహూర్తమాత్రంబునకుఁ గ్రమ్మఱ లబ్ధసంజ్ఞుం
డై రామా యని పేర్కొని క్రమ్మఱ నుచ్చరింపంజాలక కొంతసే పూరకుండి
వెండియు బాష్పకణంబులు కొనగోట మీటుచు సుమంత్రుం జూచి నీవు రయం
బునం జని యువవాహసమాత్రోపయుక్తం బైనరథంబు నుత్తమాశ్వంబులం
|
|
