| |
ధాత్రి నవలోకించి ధనపర యయ్యు రామమాత యుత్తమహర్షకలిత యై యర్థు
లకు ధనం బొసంగుచున్నది జనం బంతయు నతిమాత్రప్రహర్షం బై కానం
బడుచున్నది మహీపతి సంప్రహృష్టుండై యేమి సేయందలంచి యున్నవాఁ
డెఱింగింపు మని యడిగిన నది హర్షోపచిత్తగాత్రి యై ముదంబున నిట్లనియె.
| 167
|
| క. |
జనవిభుఁడు పుష్యయోగం, బున నెల్లి ప్రశాంతచిత్తుఁ బుణ్యచరితు న
త్యనఘుఁ జితేంద్రియు రాముని, మునుకొని యువరాజుఁ జేయఁ బూనె ముదమునన్.
| 168
|
మంధర కైకకు దుర్బోధన సేయుట
| శా. |
ఆపాపాత్మకురాలు మంథర ప్రశోకాపీడితస్వాంత యై
కోపోద్రేకమునన్ దహింపఁ బడి సంక్షోభంబునన్ దుస్సహ
వ్యాపారప్రతిబద్ధబుద్ధి యగుచున్ హర్మ్యంబు వే డిగ్గి శో
ణాపాంగంబులు దీటుచుం బలికె వజ్రాభోక్తి నక్కైకకున్.
| 170
|
| సీ. |
వనజాక్షి కడుమౌఢ్యమున సమాగత మైనభయము నెఱుంగక పవ్వళించి
నిదురవోయెద విట్లు నిరుపమఘోరదుఃఖౌఘనిపీడిత నైతి నింక
నెయ్యది తెఱఁగు నా కేమి సేయుదు నంచుఁ బరితపింప వదేల భావమందు
సౌభాగ్య మది నాకుఁ జాల గల్దని వృథాయోగంబుచే విఱ్ఱవీఁగె దీవు
|
|
| తే. |
నీదుసౌభాగ్య మంతయు నేఁటితోడ, నిండు వేసవినాటిధునీప్రవాహ
మట్ల శోషించి చనె నిఁక నైన లెమ్ము, విభున కప్రియ వైతివి వేయు నేల.
| 171
|
| వ. |
అని యిట్లు పాపదర్శినియును దుష్టస్వభావయు నగు కుబ్జ తన్నుం బదరి పలికిన
నప్పలుకుల కులికిపడి విషణ్ణవదనయై కైకేయి దనపురోభాగంబువ దీనముఖి
యై దుఃఖించుచున్నమంథరం జూచి ప్రియసఖి యెవ్వనిచేతఁ బరాభవింపఁ
బడితి వెఱిఁగింపు మనవుడు మధురాయమానం బగుకైకేయీవాక్యంబు
విని క్రోధసంరక్తలోచన యై మనోవ్యథాకరంబును రామునియందు విరోధ
జనకంబు నగుపరుషవాక్యంబున ని ట్లనియె.
| 172
|
| క. |
పతి కౌసల్యకు వశుఁ డై, యతివా త్వన్నాశహేతు వగువైదేహీ
పతిని యువరాజ్యమునకుం, బతిఁ జేయఁ దలంచె నీదు బ్రతు కేటి కిఁకన్.
| 173
|
| క. |
ఈవృత్తాంతము విని మది, తా వహ్నిం గాల్పఁ బడినదానిక్రియన్ దుః
ఖావిలమానస యై యిట, కే వచ్చితి వేగ నీకు హితి మొనరింపన్.
| 174
|
| తే. |
దేవి నీదుఃఖమున నాకుఁ దీర్పరాని, దుఃఖ మొదవును నీవు సంతోష మంద
నాకు మితి పెట్టరానియానంద మొదవు, నిందులకు మది సందియ మొందవలదు.
| 175
|
| క. |
ధారుణి రాజకులంబున, నారయ జన్మించి దశరథావనిపతికిన్
|
|
