| ఉ. |
అంత శ్రుతీరితస్థితిని నమ్ముని యమ్మఖ మొక్కఁడైన గో
రంత గొఱంత లేక తుది నంతఁగ జేసి కృతార్థుఁ డై సుధీ
మంతుఁడు యాగనిష్ఠ మగుమౌనము వీడి నిరీతిక ల్దిశల్
సంతస మంకురించఁ గని చయ్యన రామునితోడ ని ట్లనున్.
| 638
|
| క. |
గురుకార్యముఁ జెల్లించితిఁ, బరఁగఁ గృతార్థుండ నైతిఁ బార్థివతనయా
గుఱుతుగ నీయాశ్రమమున, కరుదుగ సిద్ధాశ్రమత్వ మది నిజ మయ్యెన్.
| 639
|
| వ. |
అని పలికె నంత నారామలక్ష్మణులు గృతకృత్యు లై యారాత్రి సుఖలీల వసి
యించి మఱునాఁడు ప్రభాతకాలంబున మేల్కని కాల్యకరణీయంబులఁ దీర్చి
బరమానందరసపూరితహృదయు లై పావకునిచందంబునం దేజరిల్లుచున్న
విశ్వామిత్రునిచరణంబుల కభివాదనంబుఁ జేసి తక్కినమునులకు నమస్కరించి
విశ్వామిత్రు నవలోకించి మధురోదారం బగువాక్యంబున ని ట్లనిరి.
| 640
|
| తే. |
అనఘ నీ కింకరులము దయార్ద్రవీక్ష, ణముల వీక్షింపు మిఁక మా కొనర్పవలసి
నట్టిపని యెద్ది తెలియంగ నానతిమ్ము, కడిమిఁ దీర్చెద మెంతటికార్య మైన.
| 641
|
విశ్వామిత్రుఁడు రామలక్ష్మణుల జనకయాగముఁ జూడరా నియోగించుట
| క. |
అని పలికిన నద్ధశరథతనయుల వాక్యముల కలరి తాపసవర్యు
ల్మునిపతి యగువిశ్వామిత్రుని ము న్నిడుకొని రఘుపతితో ననిరి తగన్.
| 642
|
| చ. |
అలమిథిలేంద్రుఁ డైనజనకాధిపుఁ డుత్తమధర్మశీలుఁ డిం
పలరఁగ నద్భుతంబుగ మహాధ్వర మొక్కటి సేయుచున్నవాఁ
డలయక యమ్మఖంబుఁ గన నచ్చటి కేగెద మేము విక్రమో
జ్జ్వల మముఁ గూడి నీవును బ్రసన్నమతిం జనుదెమ్ము చెచ్చెరన్.
| 643
|
| ఉ. |
ఆనృపమాళిమందిరమునం దొకవిల్లు సుమేరుసార మై
మానుగ నొప్పి యుండుఁ బురమర్దనువి ల్లది తొల్లి ప్రీతు లై
దానవవైరు లిచ్చిరి ముదంబునఁ దన్మహనీయమౌర్విసం
ఛాన మొనర్ప నీవు వసుధావర యోగ్యుఁడ వెన్ని చూడఁగన్.
| 645
|
| క. |
నురగరుడోరగనరఖే, చరకిన్నరసిద్ధసాధ్యచారణయక్షా
సురు లాదివ్యశరాసన,వర మెక్కిడఁజాల రమరవరసమతేజా.
| 646
|
| క. |
జననాథు లనేకులు ద, ద్ఘనకార్ముకశక్తి దెలియఁగా వచ్చి బలం
బున దానిసమారోపణ, మొనరింపఁగ లేక చనిరి యొదవినలజ్జన్.
| 647
|
| క. |
జనవరసుర మౌతోడను, జనుదె మ్మచ్చటికి జనకజనపతిచాపం
బును సముదితయజ్ఞంబును, గనవచ్చును దాన నీకుఁ గలుగు శుభంబుల్.
| 648
|
విశ్వామిత్రుఁడు రామలక్ష్మణులఁ దోడ్కొని మిథిలాపురంబున కరుగుట
| వ. |
మఱియు నయ్యుత్తమశరాసనంబు దేవతలవలనం బడసి వైదేహుండు దాని
|
|
