| |
గాంచనం బొకశతకోటి గరిమ నొసఁగి, ధాత్రిఁ గ్రమ్మఱఁ గొనియె నద్దశరథుండు.
| 343
|
| వ. |
అంత నాఋత్విజు లందఱు యాగదక్షిణార్థంబు లబ్ధం బైనధనం బంతయు
వసిష్ఠఋశ్యశృంగులకు సమర్పించిన నమ్మహాత్ములు యథాశాస్త్రంబుగా విభా
గించి ఋత్విజుల కందఱికి వేర్వేఱ యొసంగినఁ బ్రతిగ్రహించి యేమందఱము
సంతుష్టాంతరంగుల మైతి మని పలికి యమ్మునిపుంగవులం గొనియాడి రంత నమ్మ
హీరమణుండు యజ్ఞదర్శనార్థంబు సమాగతు లైనబ్రాహ్మణులకు జంబూనదీ
ప్రభవం బైనహిరణ్యం బొక్కకోటి యొసంగి హస్తాభరణంబులఁ గోరినదరి
ద్రు లైనయాచకులకు హస్తాభరణంబు లొసంగి వార లందఱు సంప్రీతు లగు
చుండఁ దానును హర్షపర్యాకులేక్షణుండై భక్తిపూర్వకంబుగా నందఱికి దండ
ప్రణామంబుఁ జేసిన.
| 344
|
| అ. |
అభిమతార్థసిద్ధి రస్తు తే భూపతే, రాజశేఖరాయ రాఘవాయ
యనుచుఁ బెక్కుగతుల నాశీర్వదించి రా, ధరణిదివిజు లెల్లఁ గరుణ నృపుని.
| 345
|
| ఆ. |
దురితహరము కీర్తికర మన్యరాజదు, ష్కరము స్వర్గసౌఖ్యకరము నై న
మఖముఁ జేసి రాజు మహనీయచరితుఁ డా, ఋశ్యశృంగమాని కిట్టు లనియె.
| 346
|
| క. |
అనఘాత్మ మీప్రసాదం, బున యజ్ఞము పరిసమాప్తిఁ బొందె నిఁక ముదం
బున వంశవర్ధనుం డై, తనరారెడునట్టిసుతుని దయ సేయు మొగిన్.
| 347
|
ఋశ్యశృంగముని పుత్రకామేష్టిఁ జేయ నారంభించుట
| ఉ. |
నా విని యత్తపస్వికులనాథుఁ డొకించుకసేపు ధ్యానని
ష్ఠావశుఁ డై పదంపడి రసాపతి కి ట్లను నీమనంబునం
భూవర చింత సేయకుము పుత్రచతుష్టయ ముద్భవించు నీ
కావిధ మంతఁ గాంచితిఁ దదర్థముగా నొకయిష్టిఁ జేసెదన్.
| 348
|
| వ. |
అని పలికి సమాహితచిత్తుండై యతీంద్రియార్థదర్శి యగునమ్మునిపుంగవుండు
వహ్నిప్రతిష్ఠాపనంబుఁ జేసి యధర్వణోక్తప్రకారంబున మంత్రప్రకాశితకర్మం
బగుహోమంబుఁ గావింపఁ దొడంగిన నప్పుడు భాగప్రతిగ్రహార్థంబు దేవర్షి
గంధర్వసిద్ధవిద్యాధరాదు లచ్చటికిం జనుదెంచి యంతకు మున్న మౌనిమంత్ర
బలాహూయమానుం డై చనుదెంచి యున్నలోకకర్త యగువిరించి నవలో
కించి యి ట్లనిరి.
| 349
|
పుత్రకామేష్టియం దాహూతు లగుదేవతలు బ్రహ్మతో మొఱ లిడుట
| సీ. |
వాణీమనోనాథ వాసవవందిత లోకనాయకభక్త లోకవరద
మును మీరొసంగిన ఘనవరంబునఁ జేసి రావణుం డనియెడు రాక్షసుండు
మత్తుఁ డై ఘనబలోద్వృత్తుఁ డై నిత్యంబు లోకత్రయంబుఁ జీకాకుఁ జేసి
శక్రాదిసకలదిశాపాలకులఁ దోలి గంధర్వయక్షుల గాసి పఱచి
|
|
| తే. |
ద్విజుల హింసించి తపసుల వెదకి చంపి, సురల బాధించి జన్నము ల్జెఱచి సిద్ధ
|
|
