280
గోన గన్నా రెడ్డి
విశా: మరి ఎందుకు మీకు ఆనందం చేకూరింది?
గోన: ఆ ఉత్తరాలకే.
మల్లికార్జునరెడ్డి (గుమ్మంకడనుండి): మహాప్రభూ! ఉత్తరాలు చిత్రలేఖనాలులా అందముగా ఉన్నాయనా ప్రభువునకు ఆనందం కలిగింది?
గోన: చక్కని మొగలిరేకుల కమ్మలు, వ్రాలు ముత్యాలు, ఉత్తరం పెట్టినది దంతపు పేటిక. శిల్పవిన్యాసము మనోహరము, అంతవరకు నిజము.
విశా: అదా, మీరు చూచి ఆనందించినది మహాప్రభూ!
గోన: నే నట్లాఅంటినా? ఆనందానికి మాకు వేరేకారణం కనబడక, అవి అయిఉంటాయని అను కొన్నాను.
విశా: నే నేమీ అనుకోలేదు. ప్రభువులు మర్యాదకు అంటున్నారు, అంతే.
గోన: ఓహోహో! మర్యాదకు మనస్సులో కోపమున్నా పైకి నవ్వుతారా? నా తత్త్వం అదికాదు. నా మనస్సులో ఉన్నదే పైకివస్తుంది. నీ స్నేహానికే ఆనందించానయ్యా ప్రభూ!
విశా: మహారాజా! ఎల్లాగు ఈ యాదవపిశాచాన్ని మనం వదలించడం?
గోన: దెబ్బకు దయ్యాలు గడగడ లాడుతవి. ఇక పిశాచాలు లెక్కా? మహాదేవరాజు శిబిరాలు నిర్మాణం చేసుకోనిచ్చాను. శిబిరాలు నిర్మించినవాడు స్వపురంలో ఉన్నవానితో సమానమే! ఓ పట్టున శిబిరాలు వదలలేడు. శిబిరాలు వదలలేనివాడు శిబిరాలు లేనివానికి లోకువకదా?
విశా: నగరానికి కోటగోడలుంటాయి రక్షించడానికి. శిబిరాన్ని రక్షించడానికి గోడలుకూడా ఉండవుకదా?
గోన: ఈ మూర్ఘపు మహాదేవుడు కొన్ని సంవత్సరాలు ఇక్కడ ఉండే వాడివలనే అక్కడక్కడ మట్టి బురుజులు, గోడలు కట్టిస్తున్నాడు.
విశా: తన సైన్యాలను రక్షించడానికి ఏదయినా చేయాలికదా మహారాజా.
గోన: అవును ప్రభూ! అవును. కోటచుట్టూ విరోధులకోట! చక్రవర్తికి విరోధిని జయించడం కష్టమే.
విశా: కాని...
గోన: కాని ఏమున్నది! అతన్ని విజయాన్ని పొందనిచ్చే దెవరు? నీ రాకవల్ల నాకు ఒక చక్కని ఆలోచన తట్టింది. ఈ దెబ్బతో మహాదేవరాజు తోక ముడుచుకొని దేవగిరికి పరుగెత్తాలి.
విశా: ఏమిటండీ అది?
గోన: చెప్తాను తర్వాత. ఈలోగా కొన్ని సంగతులు తెలుసుకోవాలి.
