పుట:Geethamulu, basavaraju apparao (1934).pdf/41

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట ఆమోదించబడ్డది

తెలియని వలపు

             ఎంతటి చపలుండ నైతి
             నెంతటి మందమతినైతిని
             సుంత జ్ఞాన మున్న కలనె
             ఇంతి నీదుప్రేమ మఱువ?

గీ. చేతులను నెత్తి ముద్దాడి చెలియ! నిన్ను
   చంక నెత్తుకు నాడించి సంబరపడి
   మూపు నుప్పుప్పుగోనెలు మోసి మురిసి
   కడ కిటులు గంగ గల్పితి జ్ఞాన మెల్ల!

గీ.'బాల! నీపతి యెవ' రన్న 'బావ' యనుచు
   ముద్దులొల్కెడి మోముపై ముసిముసి నగ
   వల్ల నల్లన మెఱయంగ నాత్మ వెలుగు
   ప్రణయముం దెల్పుదువుగాదె! ప్రాణసఖియ!

గీ. వెఱ్ఱిలోబడి, మతి వోయి వెంగలినయి,
   దైవికములగు ప్రేమబంధముల ద్రెంచు
   పాపకర్మము దలపెట్ట పడతి! నీవు
   మంచిపని గాదనుచు బుద్ధి మరుపలేదె?

గీ. ఎప్పు డింటికి వచ్చునా ఎపుడు కనుల
   కరువుదీరంగ గాంతునా కాంతు నంచు