యేపుమై తగవాపునెడ వీపు గదలిన
కాండంబు చని చని కదలుచుండు
ధనువుచాటున రొమ్ము దాఁచకుండిన పోర
నరిమార్గణం బోలమాస గొనదు
కొమలు వంగిన ముష్టి కుదురుగా నిడఁడేని
జాఱు శింజినియును జాప మెడలు
బొమముడి కఠినచాపము దీయునెడఁ గల్గు
నది సులక్షణము గాదండ్రు బుధులు
పలుమొన లధరంబుపై నూని తివియుచో
ముఖ మార్జవంబున మొనయకుండు
గడ్డంబు వెలిగడగా సాచి తివియుచో
శింజినిఘాతంబుఁ జెందుచుండు,
నరములు కీళ్ళు తిన్ననఁగాక తివియుచో
నొక్కవేళ భరంబు నొందు మేను.
సకలాంగకంబులు చలియింప నరివాప
బాణంబు చంచలభావ మందు,
నిండారఁ దివియుచో నిశ్శ్వాస మొలసిన
కఠినలక్ష్యము దూయఁగాన దమ్ము,
తివియుచున్నెడ నోరు దెఱచునేని కదంబ
కంబు లక్ష్యమునందు గాడకుండు,
నాకుంచితమున నర్ధాంగంబు కుంచక
తెగవాప విశిఖమ్ము తేలి నడచు,
ప్రేరితమ్మున విస్తరిలి క్రోలుపులిరీతి
పెరుగఁడేని పరుండు భీతి గొనఁడు,
నెఱివుంఖము బిగించి నినుపఁడేని శరంబు
దూరలక్ష్యములందు దూ కుండు,
చాపముష్టి నలుంగు సమకొల్పఁడేని తూ
పడరి క్రిందును మీఁదు బడుచునుండు,
