417
అపవాదలు
అనఁగా నెవరిమీఁదనేని లేనినిందను మోపుటయని సామాన్య జనుల వాడుక, కాని బాగుగ విమర్శించినచో నిందను మాత్రమేకాక లేని సుగుణము నాపాదించుట కూడా అపవాదమే యగునని పరిశీలకులకు, తోఁచకమానదు. ప్రస్తుత మీవిషయమై వ్రాయుటకుఁగల బీజము నుదాహరించి పిమ్మట దీనిం గూర్చి ప్రస్తావించెదను.
విశాఖపట్టణం డి. భీమునిపట్నమునుండి, బ్ర|| శ్రీ|| గడ్డం ఆదినారాయణశర్మ ఉపాధ్యాయుఁడుగారు 31-03-35 తేదీని నాపేర నిట్లు వ్రాసినారు-
"తమరు శతావధానము చేయునపుడు, ఏవిషయమైన స్ఫురణకు రానిసమయమున ‘అంబా' యని అనుకొనుటయు ఆయమ్మ అనుగ్రహము వెంటనే కలుగుచుండుటయు, కలదని తెలిసిన పెద్దలవలన వింటిని. ఇది నిజమా?"
జవాబు
అయ్యా! ఇది నిజముకాదు, కేవలమసత్యము, స్ఫురణకురాకపోవుట కల్గినప్పుడు ఊర్ధ్వదృష్టిమీఁదఁగొండొకసేపు యోజించుట మాకేకాదు ప్రతిమనుష్యునకును స్వభావమే. అట్టి సమయములో, ఆస్తికుడగు ప్రతిమనుజునకును, ఇష్టదేవతను స్మరించుటకూడ సహజగుణమే కనుక మేముగూడ నెప్పుడేని మనస్సులో నట్లు ఇష్టదేవతయగు కాళికను స్మరించియుందుమేమో, దానింబట్టి ప్రపంచమునందలి పెద్దలలో మాయందు విశేషాభిమానముగల వారట్లనికొనియుందురు. అదియుంగాక మేము అవధాన మారంభించుటకుముందు
శ్లో|| నాళీకజాద్యదితిజాళీశిరఃకలిత||
లోనగు నస్మత్కృతశ్లోకములు పఠించుటగూడ వారియూహను బలపరచి యుండును. ఈశ్లోకపఠనమేకాక, ఆయాయవధానములయందు తత్తత్కాలోచితముగా మేము-
“ఉll ధారణనిల్చునా? నిలువదా?”
ఇత్యాది పద్యములు దేవియనుగ్రహము నభ్యర్థించుటను దెల్పునవి రచించుట కలదు. దీనివలననేమి, ఆత్మకూరు రాజుగారిచ్చిన గ్రంథమును తెలుఁగుజేయు సందర్భములో
