కృష్ణదేవరాయలు
153
యాతకుమారగంధవహహారిసుగంధవిలాసయుక్తమై
చేతము చల్లఁజేయవలె జిల్లనఁ జల్లవలెన్ మనోహర
ద్యోతకగోస్తనీఫలమధుద్రవగోఘృతపాయసప్రసా
రాతిరసప్రసారరుచిరప్రసరంబుగ సారెసారెకున్.
రాయ లంతటఁ గవిగండపెండేరమును దానై యాతనిపాదమునఁ దొడిగెనఁట! రాయలు వేఱొకప్పు డేదో యాశువుగా రచింపుమనఁ బెద్దనగారు చెప్పినది—
చ. నిరుపహతిస్థలంబు రమణీప్రియదూతిక తెచ్చియిచ్చుక
ప్పురవిడె మాత్మ కింపయినభోజన ముయ్యెలమంచ మొప్పు త
ప్పరయురసజ్ఞు లూహ తెలియంగలలేఖకపాఠకోత్తముల్
దొరకినఁగాక యూరక కృతుల్ రచియింపు మనంగ శక్యమే!
కృష్ణరాయ లొకనాఁ డాస్థానమునఁ గవీశ్వరుల కీసమస్య నొసఁగెనఁట! “విస్ఫురితఫణామణిద్యుతులఁ బొల్పగు నాగకుమారుఁడో యనన్”—పెద్దనగారి పూరణము—
చ. వరుఁడు చెఱంగు వట్టినను వల్వ తొఱంగిన లేదు సిగ్గుప
ట్లురుతరరత్నముద్రికల నొప్పగు డాకలికేల మాయఁగాఁ
గర మమరెం గరం బపుడు కామనిధానముఁ గాచియున్న వి
స్ఫురితఫణామణిద్యుతులఁ బొల్పగు నాగకుమారుఁడో యనన్.
నగరు, తగరు, తొగరు, వగరు అనుపదములు ప్రాసస్థానమున నెలకొల్పి రామాయణ, భారత, భాగవతపరములుగాఁ గృష్ణరాయనియాస్థానమున రాధామాధవకవిచేఁ జెప్పఁబడిన పద్యములు—
చ. నగరు పగాయె నింక విపినంబులకేఁగుఁడు రాజ్యకాంక్షకుం
దగరు కుమారులార! యని తల్లి వగ ల్మిగులంగఁ దోఁపఁగాఁ
