పుట:Bhoojaraajiiyamu.pdf/212

పుష్పగంధి కథ

151

ఉ.⁠

వచ్చిన నమ్మహాత్ముఁదును వావిరిఁ దత్తరుశాఖ డిగ్గి వే వచ్చి నృపాత్మజుం గదిసి వానిశిరోరుహరాశి యొక్కచేఁ జెచ్చెరఁ జుట్టి పట్టి యొకచే మొగ మెత్తి గళంబుబాయకుం దెచ్చె మొగంబు దంష్ట్రికలు దీటుచు నుత్కటసంభ్రమంబునన్.

⁠ 99

వ.⁠

అంత నయ్యతివ తనపతిప్రాణభయంబు తప్పింప నిదియ యవసరం బని యూహించి.

⁠ 100

క.⁠

'భిక్షాం దేహి ' యనుచుఁ గమ లాక్షి యతనియెదుర నిల్చి హస్తము నెత్తన్ వీక్షించి యతఁడు 'నీ కే భిక్ష' మనినఁ 'బెట్టు పురుషభిక్షం' బనియెన్.

⁠ 101

చ.⁠

విని యతఁ డాత్మఁ జోద్యపడి వీఁ డిటఁ గ్రమ్మఱ వచ్చునట్లుగాఁ బనిపడి యేను గొన్నపరిభాషయె నాకు మరల్చి యివ్విధం బున నను గెల్చె నీసతి, ప్రబుద్ధులు లేరనవచ్చు నయ్య భూ మి ననుచు నాతని న్విడిచె మెచ్చి నుతించిరి మువ్వురిన్ సురల్

⁠ 102

వ.⁠

అయ్యవసరంబున మహనీయవైభవస్థానం బైనవిమానం బొక్కటి మహికి నేఁగుదేర బ్రహ్మరాక్షసుండు తన వికృతరూపంబు విడిచి దేవరూపంబు గైకొని 'మీనిమిత్తం బై కదా నాకుఁ బుణ్యలోకంబులు సిద్ధించె' నని యా రత్నమండన పుష్పగంధుల దీవించుచు నద్దివ్యవిమానం బెక్కి, యప్సరో గణంబులు గొలువ నింద్రసభకుం జనియె, నవ్వధూవరు లిరువురు నిజపురం బునకుం జని నందమహీనాథునకు బంధుయూధంబునకుఁ దమ గమనాగమనం బులక్రమంబు చెప్పిన విస్మితులై వీని కిది పునర్జన్మంబు పొమ్మని వీఁ డెవ్వరి చేతను దిట్టు పడనికాలంబునకు నిట్టి యాపద తరియించె సని పరమానందం బునుం బొంది విప్రవాక్యంబు నిక్కంబు గదే యని కొనియాడుచుండి రటు గావున.

⁠ 103

క.⁠

కుడుపుతఱి నతిథి గ్రాసం బడిగినఁ దన కుడువఁ దొడఁగునశనం బైనన్ వడి నొసగంగా వలయుట యడర మహాపురుషుచేత నభినుత మయ్యెన్.

⁠ 104