పావకలోముని కథ
127
| | యెట్టకేలకు దిరుగంద్రోచి యామార్గంబున బిలంబు సొచ్చి చని ధనుర్ధరుం | 111 |
| చ. | కనుఁగొని వానిభీతి యుడుగ న్మృదురీతి నెలుంగు సూపి గ్ర | 112 |
| చ. | పొరిఁబొరి నొత్తుఁ గన్నులఁ, గపోలయుగంబున నప్పళించుఁ జె | 113 |
| క. | 'ఓరత్నమ! నాఁ డాతరు | 114 |
| చ. | అని తన నాతిపోకకు నిరంతరచింత మునింగియు న్మనం | 115 |
| వ. | ఇట్లు ప్రణామ మొనర్చిన కుమారుం గౌఁగిలించుకొని కరుణారసమిశ్రంబులగు | 116 |
| క. | 'ఇన్నాళ్ళు నిన్నుఁ గానక | |
| క. | పోయెడువాఁడవు తదభి | |
- ↑ నీకిటు
