పుట:Bhoojaraajiiyamu.pdf/174

పావకలోముని కథ

113

⁠

విడిచి దమ తమ పురంబుల కెడపక చనువారుఁ, దిరిగి యేసెడువారున్.

⁠ 23

వ.⁠

ఇవ్విధంబున నవ్వసుధేశు లందఱుం దమ తమ కన్నగతిం బోవ నట పోవు హంసం జూచి రాచతనంబునకు నీచత రాకుండ నింతట నా పౌరుషంబు నెఱపవలయు నని సమదసామజగమనంబున సతి గడవం బోయి విక్రమాభి రాముండగు పావకలోముండు.

⁠ 24

సీ.⁠

ధనువు క్రిందటికొమ్ము ధరణిపై మోపి, మీఁ        దటికొమ్ము వామహస్తమునఁ బట్టి, తత్తఱపడక తదందండమధ్యంబు ద        క్షిణజానుకరములఁ జేసి యెత్తి, యససవ్యకరమున నయ్యెక్కుఁ గదియించి,        ప్రియమున నారి సారించి చూచి, ధరణియు నభము దిక్తటములు నొక్కటం        దల్లడపడ గుణధ్వని యొనర్చి,

⁠

తే.⁠

శరము సంధించి దృష్టి లక్ష్యమునఁ గూర్చి సీలఁ బుచ్చినలీల నక్కీలు ప్రిదుల నేసి, నేలపైఁ బడకుండ నెయిది పట్టి వక్షమునఁ దాల్చెఁ బదకంబు నాక్షణంబ.

⁠ 25

క.⁠

ఆ లీలా హంసమునకు గీ లప్పదకంబ యనఁగ క్షితితలమునకున్ వ్రాలె నది యతని దృగ్రుచి జాలంబున కింపుఁ బెంపు చాతుర్యగతిన్.

⁠ 26

ఉ.⁠

అంబరవీథి [1]నాడు ఝషయంత్రము నేసిన క్రీడిఁ దొల్లి మో దం బలర న్వరించు ద్రుపదక్షితిపాత్మజభంగిఁ బ్రీతిపూ ర్వంబున నగ్నిలోమజనవల్లభునిం దగఁ జేరి, వాని కం ఠంబున వైచెఁ గాంతినిబిడం బగు హారము రాజపుత్రియున్.

⁠ 27

1. నాఁడు