పుట:Bhoojaraajiiyamu.pdf/115

54

భోజరాజీయము ఆశ్వా. 2

క.⁠

కావునఁ గృతు లొనరింపం గా విద్వజ్జనులఁ బంపు గారవ మెసఁగన్; దేవాలయములుఁ జెఱువులుఁ గావింపుము, ధనము లిమ్ము! కడు పేదలకున్.'

⁠ 171

చ.⁠

అనవుడు భోజుఁ డిట్టు లను నక్కట భూజను లెల్లవారలున్ దనయులముద్దుఁజేఁతల సుధారసపానము చేసినట్లు నె మ్మన మలరంగ సౌఖ్యరసమగ్నులుగాఁ గనుఁగొంచు ముచ్చటల్ దనుకగ నెవ్విధంబున నలందురుచుండెడువాఁడఁ? జెప్పుమా!'

⁠ 172

ఉ.⁠

నావుడుఁ 'బుత్రమోహము ఘనంబుగ నున్నది రాజుడెందమం దేవిధిఁ దేర్చువాఁడ? నతఁ దేమని తేర్చినఁ దేరఁ డక్కటా నావచనం బమోఘమయినం దగ నొక్కతెఱంగు చేసి యీ భూవిభుకాంక్షఁ దీర్తు నని బుద్ధిఁ దలంచుచు సిద్ధుఁ డిట్లనున్.

⁠ 173

క.⁠

'ఓ రాజ! నాదువాక్యం బేరూపున బొంకుఁ బొరయ దీవును సంతా నారూఢి బుద్ధి వదలఁగ నేరవు విను మొకవిధంబు నీ కొనరింతున్.

⁠ 174

క.⁠

నీవు గదా యిప్పుడు నా చే విద్యాసంగ్రహంబు చేసితి కపట ప్రావీణ్యంబున; నిది నీ చే వినువారలకుఁ బంపు చేయక యుండున్.

⁠ 175

సీ.⁠

ఉర్వీశ! వినుము విద్యోపదేశము చేయు        వాఁడు తండ్రియుఁ గొనువాఁడు సుతుఁడు నని చెప్పుదురు పెద్ద లటు గాన నీకు నే        తన్మూలమైనసంతానకరణి లేకుండు, నది నెపంబై కొని శాపంబు        తుది డిందుపడఁగ నేరదు, తదీయ దోషంబువలన ముక్తుఁడవుగా నొండుపా        యము లేదు గాన, నీయనువు నెనయఁ

⁠