140
భారత రమణి
(వేలాముపాట--1-2-3-4-5 రూపాయిలు.)
సదా-- యాభై రూపాయీలు !
దేవే--సేదానందా, నాప్రాణములు తీయక పాట సాగనిమ్ము.
సదా--నేను పాడకూడదా? నాపాట యాభైరూపాయిలు అయ్యలారా, మీరెంత పాడదలచు కొన్నను దానిపై నేను పాడుదును. పూచికపుల్ల నైన పోనీయను.
(ఉపేంద్రుడు వచ్చును)
ఉపే--తమ్ముడా! పైతృకమగు సామగ్రి నంతటిని వెలాము వేయుచుంటినా? దాధేకృష్ణ ! దీనబంధూ!
దేవే--ఔను. నీ కెద్దియెని కావలసిన పాడవచ్చును.
ఉపే--దేనిని విడిచి పుచ్చుటకును చిత్తము జొత్తిల్ల కున్నది. ఐన నా కా అలమర ఒక్కటియు కావలయు.
దేవే--సరే. అన్నియు ఒకసరియే అమ్మద-పోనీ.
ఉపే--వలదు. అలమర నమ్మితక్కిన వుంచుకొనుము.
దేవే--అవి మాత్రము నాకేల! అన్నియు నమ్మెదను. జే! పరమేశ్వరా!
ఉపే--పూర్వులనాటి వస్తుసంచయము పోనీయరాదు; రాధేకృష్ణ! కృపాళూ! భక్తవత్సలా!
దేవేవ్--పాడండి. అలమర... ఒకరూపాయి.
ఉపే--విదిలేక పాడుచున్నాను. పది రూపాయీలు.
సదా-- యాభై రూపాయిలు.
