ఈ పుటను అచ్చుదిద్దలేదు
రం 6]
115
భారత రమణి
మాన-- నన్నింటినుండి గెంటినారు.
కేదా--ఎవరు? అన్నగారే? వదినా, ఇది కలయా, నిజమా? ఏదో జగడ మాడియుందురు. సంసార మున్నచోట జగడము లుండవా? అట్లుండుటయే మేలు. లేకున్న లోకయాత్ర పాతగిల్లి సుఖమునీయదు. అమ్మా! ఇంటికే పద. నీవు గృహలక్ష్మివి.
మాన--నేనక్కడికి పొను.
కేదా--పోనీ! ఎచ్చటికి పోవ నెంచితివి.
మాన--పుట్టింటికి.
కేదా--సరే, కోపము తగ్గినతోడనే రావచ్చును... స్త్రీ స్త్రీచిత్త మతి విచిత్రముజ్. గడియలో అగ్నివలె నుండును, గడియలో మంచువలె చల్లారును, నీకు తోడెవరు?
మాన--ఎవరును లేరు.
కేదా-- నేను నీవెంటవచ్చి నిన్నక్కడ విడిచెదను. లేదా, నీకిష్టమున్నచో మాయింటికిపద. నాయిల్లు నీయిల్లుగ భావించుము. (పోవును)
----
