107
భారత రమణి
మాన--దొంగనన మేమిటి?
దేవే--ఏమి ధైర్యము ! నా ఇనుపపెట్టేనుండియే గొంగలించితివా?
మాన--దొంగతన మెవరు చేసిరి?
దేవే--నీవు
మాన--నేనా? బాగున్నది.
దేవే--నేను కనిపెట్టినాను. ఆసొమ్ము చూచినప్పుడే నీకన్ను కుట్టినది. అది నాహృదయమందలి రక్తమాంసములను ధారపోసి కూర్చిరిని. మా తాతల నాటి యిల్లు నమ్మి- ఆహా ఎట్టి యిల్లు --జతపెట్టితిని. నీవు దానిని హరింతువా?
మాన--బాగుబాగు, నేను దొంగతనము చేయుదునా?
దేవే--దాని కేమిలే. నారూపాయి లిమ్ము
మాన-- ఏమి మాటలవి! మీ ఇనిపపెట్టెతీసి మీ సొమ్ము నే నపహరింతునా?
దేవే-- అంతేకాదు. ఏమియు నెరుగనిదానివలె నటించుచున్నావు! పాపము. ఎంత ముద్దరాలవు? ఎంత కపటపుదుర్జాతి మీది! ఎంతకైన తగురుదు. ఏమి సాహసము! ఇది వరకే నాకు విషముపెట్టి యుండవలయు. అట్లేల చేయవైతివి? ఆశ్చర్యముగా నున్నది. అవకాశము కావలసినంత కల్గెనే?
మాన--మీసొత్తుతో నా కేమిపని?
దేవే--ఏమిచేసితివో నీ వెరుగవా? మొన్న నీసుతు
