"గ్రువ్వ, గ్రద్ద, దివ్యారుపు బ్రువ్వు, గూబ,
యిల్లు సొచ్చిన శాంతి సేయింపవలయు" (4-119)
ఇందుకు సంస్కృత మూల మిట్లున్నది.
"గృహే ష్వేతేన పాపాయ తథావై తైలపాయికా:
ఉద్దీపకాశ్చ గృద్రాశ్చ కపోతా భ్రమరాస్తఠా
నివిశేయు ర్యదా తత్ర శాంతి మేవ తదాచరేత్
అమంగళ్యాని చైతాని తథోత్ర్కోశా మహాత్మనాం"
అను. 114 అధ్యాయము.
తైలపాయికములు అనగా గబ్బిలములు. కపోతములన గువ్వలు, ఉద్దీపకము లన నేమో? ప్రకాశమిచ్చునవి అని శబ్దకల్పద్రుమము. కొండచీమ అని (ఆంధ్ర) శబ్దరత్నాకరము. అవెట్టివో యేమో? రాత్రులందు గూబల కన్నులు ప్రకాశించునుకాన అవే ఉద్దీపకము లగునా? తిక్కన గూబ అని వాడినాడు. దానికి సంస్కృత మూల మేది మరి? రాత్రులందు ప్రకాశించునవి మిణుగురు పుర్వులు కదా! అవే ఉద్దీపకములగునా ? అచ్చర మనకు ప్రధానము కాదు. "తిక్కన దివ్యారుపు బ్రువ్వు" అని వాడెను. దివ్య అనగా దివ్వె. దివ్య ప్రయోగ మిదొక్కటే తెనుగులో కానవచ్చినట్లున్నది. దివ్వటీ వలె దివ్య అని పద ముండెనేమో. ఏది యెట్లున్నను దివ్యారుపు బ్రువ్వు అనగా దీపము నార్పు పురుగు అని యర్థము. ఆ పురుగేది? సంస్కృత మూలములో భ్రమరాపి అని కలదు. ఈ చర్చలో భ్రమరములు దీపము లార్పునని ఒక కవి ప్రయోగించినది చూపినాను కదా! భ్రమరమునకు తిక్కన దీపమార్పు పురుగు అను నర్థము చేసి వ్రాసెను. కావున దొంగలు క్రోవులలో గొట్టములలో దీపముల నార్పుటకై తీసుకొని పోయినవి భ్రమరములేయని స్పష్టమై పోయినవి.
మైలారు దేవుని అనగా మైలారు అను ఊరిలో ప్రసిద్ధముగా నెలకొన్న వీరభద్రుని కొలిచే భక్తులను మైలారు భటులనిరి. వారు ప్రాణాంతకమగు ఆత్మహింసా కార్యములను భక్తిపారవశ్యము చేతను, మ్రొక్కుబడి చెల్లించుట కొరకును చేయుచూ ఉండిరి.
"రవరవ మండు నెర్రనిచండ్ర మల్లెల చోద్యంపు గుండాలు చొచ్చువారు
కరవాడి యలుగులు గనపపాతర్లలో నుట్టిచేరులు గోసి యురుకువారు
