ఇందాక, సుబ్బారావుగారి యాశుకవితా సన్న్యాసమును గూర్చియను కొంటిమి. ఈ పద్యము లాసన్నివేశములోనివి:-
*
నతమున్ ధేనువ కొండవారి నిజవాసంబందు మృష్టాన్న సం
గతసౌఖ్యం బమరెన్, వధానమును సాంగం బయ్యె పట్టాభిరె
డ్డి తురాసాహుని మ్రోల నాకు కవితోడ్డీన క్రియావేళ నా
యత వాగ్బంధనమున్ తవిల్చితి తుషారాహార్యపుత్రీ! యిదే
హితమం చెంచితె బుచ్చి రెడ్డి నగరీ శృంగాటకంబందునన్.
*
తెనుగే తీయని దందు పద్యపద రీతిక్రీడ లత్యంత మో
హనముల్ శోభనముల్ తదీయరసరక్తాలావనంబుల్ లభిం
చిన వాగర్థ కలా కలాప జయలక్ష్మిన్ గాలికిం బుత్తునే
జననీ, యేమిటి కింక, అశుకవితా సన్న్యాస మిప్పింపవే!
*
రసమో, భావమొ, జీవదర్థ సుకుమార వ్య్ంజనా మంజు శ
బ్ద సమాసారచనంబొ, సాధు హృదయస్పంద ప్రతిష్టా కథా
వినరంబో సకలార్థశూన్యమగు నీ వేగాతివేగోక్తి దు
ర్వ్యసనం బేటికి త్రిప్పు మింక జననీ, రమ్యాక్షరక్షోణికిన్,
ఈపరిణామముతో నక్షరరమ్యత సుబ్బారావుగారిని వలచివచ్చినది. పద్యబంధములేకాక , పాటలుకూడ రాయిప్రోలుకవి తియ్యగా బాడుకొనెను.
పదవేచెలి, కాళ్ళగజ్జియల్, రవళింపగ వెదుళ్ళపల్లికిన్
తొలి ప్రొద్దుల చల్ది యన్నమున్, తిని త్రిమ్మరవచ్చు స్వేచ్ఛగా
మధుమాసపు కన్నె యెండలో, ఎలకొబ్బరితోట నీడలన్
పసుపాడిన నిమ్మచెంగటన్, వయసారిన మావిపొత్తునన్
