రయ దినమునన్ ద్వితీయో
దయమున జిరివాడ యెల్ల దగ్ధంబాయెన్.
శివరామకవి నెత్తురుజుక్కలైన తన గ్రంథము లట్లు భస్మమైనపుడిటులు వగచెను:
ఉ. పెంచితి బెద్దచేసితిని : ప్రీతియుతంబుగ రాణివాసమం
దుంచితి రాజయోగ్యకును మోపవనంబులు క్రుమ్మరిల్ల ని
ర్మించితి విస్మరించితిని మేదిని మింటిని నొక్కపెట్ట న
ర్పించితి నిన్ను నగ్గికిని బెన్‌బలిగా గవితాసరస్వతీ!
ఉ. కాల్చితి విల్లు సర్వమును గాల్చితి పాత్రము లూచుముట్టుగా
గాల్చితి వెల్లయున్ ధనము కాల్చితి వెల్లయు ధాన్యరాసులన్
గాల్చితి వున్న వెల్లయును గాల్చిన గాల్చితికాక గ్రంథముల్
కాల్చిననీకు నోజ్వలన ! కడ్పది నిండెనొ ? కాలునిండెనో ?
సీ. ఋగ్వేదమా ! యష్టదిగ్వీథులను నన్ను
గన నెంతయడలితో కాలు నపుడు
వేదాంతమా ! నన్ను వీక్షింప యోగదృ
జ్మతి నెంతపూనితో మాడు నపుడు
వ్యాకృతీ ! యలయజ్ణుగంతమౌ 'దృశి' నెంత
వఱపితో నాకయి చరమవేళ
కవితాకుమారి ! నన్ గనుపొంటె నెన్నిము
ఖాల్‌దు:ఖించితో క్రాగుతఱిని
గీ. కట్ట ! సాహితిరో నన్ను గౌగిలింప
నెంత చేతులు చాపితో యేమనందు
నన్ను గంకాళమును జేసి చన్న వారె
పుస్తకములార ! విజ్ఞానపుటములార !
