పుట:Andhra-Sri-Vishnu-Puranamu.pdf/37

⁠

ఘనముగ నేర్చితి సంవి, జ్జనకంబై మనసు సుప్రసన్నతఁ బొదలెన్.[1]

⁠ 3

తే.⁠

ఇంక నొక్కటి యడుగంగ నిచ్చపుట్టె, నాకు నీకంటె నుత్తమశ్లోకు లొరులు లేరు గావున నడుగంగలేను దగిన, యుత్తరంబులు నాకు నీనోప రొరులు.

⁠ 4

మైత్రేయుండు పరాశరమునివరునిఁ గూర్చి కొన్నిప్రశ్నలు వేయుట

సీ.⁠

ఏవేల్పు మూలమై యెల్లలోకంబుల వరిల్లు నేవేల్పు వాసవాది సురులకు నొడయఁడై శోభిల్లు నేవేల్పుచేత భక్తులకోర్కి సిద్ధిఁ బొందు నేవేల్పు సచరాచరావళియం దుండు నేవేల్పు సకలయోగీంద్రవినుతుఁ డేవేల్పు వేదంబు లెల్లను దానయై కనుపట్టు నేవేల్పుకథలు విన్న

⁠

తే.⁠

నిహపరోన్నతసౌఖ్యంబులెల్ల నాకుఁ, గలుగు నేవేల్పు విజ్ఞానకారణంబు భువన మేవేల్పుమూలమై పుట్టు నడఁగు, నట్టి వేలుపుమహిమ నా కానతిమ్ము.[2]

⁠ 5

వ.⁠

మఱియు పృథివ్యాదిభూతప్రమాణంబులు, సప్తసాగరవిస్తారంబులు సప్తద్వీప ప్రకారంబు, సప్తకులాచలసంస్థానంబులు, సప్తాశ్వప్రముఖగ్రహతారకాసంచా రంబులు, దేవాదిచతుర్విధభూతనిర్మాణంబు, చతుర్దశమన్వంతరప్రమాణంబులు, చతుర్యుగప్రమాణంబులును, కల్పకల్పవిభాగంబులు, యుగధర్మంబులు, దేవర్షి చరితంబులు, రాజవంశానుకీర్తనంబు, వేదశాఖాప్రమాణంబులు, బ్రాహ్మణాది వర్ణధర్మంబులు, బ్రహ్మచర్యాదిచతురాశ్రమక్రమంబులు మొదలుగా నఖిలంబును వినవలతు నానతిమ్మని యడిగినం బరాశరుండు పరమానందహృదయుండై యిట్లనియె.[3]

⁠ 6

క.⁠

నను నీ వడిగినయర్థము, వినిపింపందగినమతి వివేకము నాకున్ బనుపడి యున్నది పూర్వం, బున నది దలఁపింప నెఱుక పొడమెను నీచేన్.[4]

⁠ 7

శ్రీపరాశరునకు సకలపురాణకర్తృత్వము గలిగిన ప్రకారము

మ.⁠

విను మైత్రేయ మదీయశైశవకథావృత్తాంత మంభోరుహా సనపుత్రుండు జగన్నుతుం డగుపులస్త్యబ్రహ్మ యేతెంచి మ న్నన లేపారఁగ నన్నుఁ గన్గోని పురాణశ్రేణికిం గర్త వీ వని నాకున్ వర మిచ్చి పోయెఁ బ్రమదవ్యాపార మేపారఁగన్.[5]

⁠ 8

1. ప్రసాదము = అనుగ్రహము, సంవిజ్ఞానకంబు = జ్ఞానమునకు జన్మస్థానము, ప్రసన్నత = తేటదనముచేత, పొదలెన్ = ఆతిశయించెను.
2. మూలము = ఆదికారణము, ఒడయఁడు = ప్రభువు, కనుపట్టున్ = కానఁబడును, భువనము = లోకము, అడఁగున్ = నశించును.
3. సప్తాశ్వప్రముఖ = సూర్యుఁడు మొదలుగాఁగల, దేవాదిచతుర్విధభూతనిర్మాణంబు = దేవతలు మనుష్యులు తిర్యక్కులు స్థావరములు ననెడు నాలుగువిధములైన భూతములయొక్క సృష్టి, వినవలతును = వినఁగోరెదను.
4. అర్థము = విషయము, పనుపడి = అభ్యస్తమై.
5. అంభోరుహాసనపుత్రుఁడు = బ్రహ్మకొడుకు, ప్రమదవ్యాపారము = సంతోషవృత్తి.