పుట:Andhra-Sri-Vishnu-Puranamu.pdf/274

⁠

రంభుఁ డనురాజు దనకుఁ బుత్రకులులేక, తపము సేయుచునుండె నుదగ్రవృత్తి.

⁠ 169

యయాతిచరిత్రము

వ.⁠

మఱియు నహుషునకు యతియయాతిసంయాత్యాయాతినియతికృతు లను కుమారు లార్వురు పుట్టి రందు యతి రాజ్యసుఖంబు లొల్లక యతీశ్వరుండై పోయె యయాతి రాజ్యాభిషిక్తుండై భార్గవపుత్రి యైనదేవయానయు వృష పర్వపుత్రియైన శర్మిష్ఠయును ధర్మపత్నులుగా నభిమతసుఖంబు లనుభవించు చుండ.

⁠ 170

క.⁠

యదుదుర్వసు లనుపుత్రకు, లుదయించిరి దేవయాన కున్నతమతులై ముద మొదవఁగ శర్మిష్ఠకు, నొదవిరి ద్రుహ్యానుపూరు లుత్తము లగుచున్.

⁠ 171

క.⁠

జననాథుఁడు శర్మిష్ఠకు, ననురాగము చేసి దేవయానకు నహితం బొనరించుచుండ శుక్రుఁడు, జనవరునకు శాప మిచ్చె జరుఁడై యుండన్.[1]

⁠ 172

వ.⁠

ఇట్లు జరాభారపీడితుండై యయాతి శుక్రునియనుగ్రహంబుఁ బడసి తనకుమా రులనందఱం బిలిచి యిట్లనియె.[2]

⁠ 173

ఆ.⁠

వినుఁడు తనయులార విషయోపభోగంబు, లందు నేను తనివిఁ బొందకున్న వాఁడ నింక వేయివత్సరంబులకు నిం, ద్రియములెల్లఁ దృప్తి దేలు నాకు.

⁠ 174

క.⁠

కావున మీలో నొకరుఁడు, నావార్ధక మర్థిఁ బూని నవయౌవనమున్ నావలనం గొనుఁ డీపనిఁ, గావించినవాని రాజుఁగా నొనరింతున్.

⁠ 175

తే.⁠

అనినఁ బూరుఁడు దక్కఁ దక్కినతనూజు, లందఱును దండ్రిపలుకుల కపహసించి జవ్వనం బిచ్చి ముదిమి గోఁజాల మనుచుఁ, దలఁగిపోయిన నహుషపుత్రకుఁడు గినిసి.[3]

⁠ 176

వ.⁠

భవదీయప్రసూతు లైనవారు రాజ్యార్హులు గారని శాపం బిచ్చి తనవచనంబు లాదరించిన పూరునకు ముదిమి యిచ్చి యతని జవ్వనంబుఁ గైకొని యథాకా లోపపన్నంబు లైనకొమోహభోగంబులు ధర్మమార్గంబు దప్పకుండ సమ్యక్ప్ర కారంబున విశ్వాచి యనునప్సరతోడంగూడ ననుభవించి సహస్రవత్సరంబులు పరిపూర్ణం బైననొక్కనాఁడు యయాతి దనమనంబున.[4]

⁠ 177

తే.⁠

అనుభవించితి నిన్నినా ళ్లఖిలవిషయ, భోగములు కోర్కు లేమియుఁ బొలిసిపోవు

⁠

1. జరుఁడు = ముసలివాఁడు.
2. జరాభార = ముదిమియొక్క యతిశయముచేత.
3. కోఁజాలము = తీసికోలేము, కినిసి = కోపించి.
4. యథాకాలోపన్నంబులు = తగినకాలములయందు పొందఁబడినవి, సమ్యుత్ప్రకారంబున = క్రమమైనరీతితో.