వ్వారలు నాదుపాదరుజఁ బాపఁగలారలు కానఁ బంపు మ
వ్వారల నీవు. ము౯ జ్యవను వార్ధకమూడిచి కన్నులిచ్చియు౯
మారశరీరు బుష్పసుకుమారు నొనర్పరె వారు భాస్కరా! ౨౧౭
కంటివి శిష్టదుష్టులను గాచఁగ నేఁచఁగ దక్షుఁడౌ యము౯.
కంటివి దుస్థ్ససుస్థుఁడయి కాల్చను దేల్చను శక్తుఁడౌ శని౯.
కంటి జగత్పవిత్రధుని. కంటి ననుం గడగంట భాస్కరా! ౨౧౮
కాంతకు సంతతంబు నిలుగట్టెడి పద్మిని యింతి. ఇంత శ్రీ
మంతము నీకుటుంబ మణుమాత్రము భక్తజనాళిపైఁ గృపా
వంతముగాకపోవుటకె వంతపడ౯ వలెఁగాదె భాస్కరా! ౨౧౯
త్తీర్ణుఁడనౌచునుంటిని నదీనిభ పద్రుజనుండి. మానుషా
కీర్ణముగాని త్యాగమన ఖేచరులెల్లను దద్వితీర్ణము౯
పూర్ణముగా భుజించుటకెపో. ఇఁక దేనికిఁగారు భాస్కరా! ౨౨౦
స్వకవచకుండలంబులను శక్రున కీయఁడె కర్ణుఁ? డింక జం
కక శిబి కోసియీఁడె మెయికండలు బోయకు? ఎంచిచూడ నిం
చుకది యనామయం. బొసఁ గఁ జూడవు దానినె నీవు భాస్కరా!
ఆత్మజుఁడైన కర్ణునకు నాయువుపట్తగు వర్మముం గఠో
రాత్మకుఁడై హరించె. బలి నట్టులె చక్రియు మోసగించె. శు
ద్ధాత్ములు దేవతల్. మఱి తదర్థ మదేమొ యెఱుంగ భాస్కరా!
అనుకొనెఁగాని యింద్రుఁడు మహర్షి బలాత్కృతిఁ జచ్చిపోకకు౯
మనమునఁ గుందఁడయ్యె నణుమాత్ర. మెవం డెటులైన స్వీయపు౯
బను లగుటే ప్రధానము సుపర్వుల. కేమననౌను భాస్కరా! ౨౨౩
