సహితము యోగకారుఁడుగ శాస్త్రవిదీరితుఁ డట్లుగాన నా
కు హితముసేయుపొంటె ననుకూలము కాలము. వేగఁ బాదరు
గ్రహితునిజేయుమంచుఁ గృప గట్టిగఁ బట్టికిఁ జెప్పు భాస్కరా!
గ్రుడ్డియు నేగుచుండె. ననుఁ గుందఁగఁ జేయుచునుండె. కాన మా
ఱొడ్డి మదీయపాదరుజ యోజ నశింపఁగఁజేయుమయ్య నీ
బిడ్డకుఁజెప్పి యీ విదశ. ప్రేముడిఁ జూపఁ గదయ్య భాస్కరా!
సగముంజచ్చివసించుచుండెఁ గవి తా. సంబోధ్యమానుండుగా
మొగమీయంగలఁ డప్డెనీకు. కనుక౯ బోధించి యెట్లేని నీ
విఁగ నన్నేఁచకయుండఁజేయఁగదవే యేంరొక్కెద౯ భాస్కరా!
ఘనపద్వ్యాధికిఁదోడు ప్రస్తుతమునం గల్గె౯ శిరోవ్యాధి. నె
మ్మనము౯ నీపయిఁజేర్చి సంతతమునుం బద్యంబులంజెప్పు చీ
పెనువ్యాధిం గొనితెచ్చుకొంటి నెపుడుం బీడంప న౯ భాస్కరా!
నిద్దురపట్టనీదు మది. నిద్ర యొకించుక పట్టినం గల౯
పద్దెముల౯ రచించుపని మానదు. వేసర దించుకేని. నా
హృద్దశ యిట్టులున్నయది. ఏమగునో యిఁక దీన భాస్కరా! ౨౦౭
సంచలనంబుగూరిచె మనంబున. కార్యులు మెచ్చునట్లు వ్రా
యించెను బెద్దగ్రంతహ్ములె. ఎన్నడెఱుంగ శిరోభరంబు. ని
న్నెంచిరచించుపదూముల నిట్లుఘటిల్లె నదేమొ భాస్కరా! ౨౦౮
బోనంబుం దినువేళఁ బండుకొనినప్డు౯ శౌచవిధ్యాదుల౯
దాన౯ దీన ననంగనేల యెపుడుం ద్వత్పద్యసంధానమే
ధ్యానంబైనది నాకు. ఏమియగునో తర్వాత నో భాస్కరా! ౨౦౯
