ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది
232 కవికోకిల గ్రంథావళి
ఉయ్యెలను సైతము నమ్మలేక నిన్ను నా యొడియందె యుంచుకొని సాఁకితిని, అట్టినీవు నాయెదుట "అమ్మా నేను దురదృష్ట వతిని" అని పల్కిన మాట నాహృదయమును చీల్చివైచినది. నా కడుపులోమంట పెట్టినది. నేనును ఆఁడుపుట్టువు పుట్టినదాననె. నీ వనుభవించుచున్న దు:ఖమును ఒకప్పుడు నేనును అనుభవించితిని; నీ కోరికను తండ్రి గౌరవింపకుండిన నుండునుగాక? తల్లియేల యాదరింపకపోవును?
మనో : [కొంచెము లజ్జతో] అమ్మా, మాధవుని సహవాసము లేని దిన మొక్కయుగముగఁదోఁచుచుండును. ఆయనతోడ పాచికలాడుచున్న తరుణమున కాలము నిర్దయముగ నెగిరిపోవుచుండును. అమ్మా, యీసంగతి తండ్రికెఱిఁగింప వలదు. నా యపరాధమునకు మాధవుఁడు శిక్ష ననుభవింప వలసి వచ్చును.
[రాజశేఖరుఁడు ప్రవేశించును.]
రాజశేఖరుఁడు : విజయవర్మగారు వచ్చిరి. మీ రిఁక అంత:పురములోనికిపొండు.
[అందఱు నిష్క్రమింతురు]
________
