148 కవికోకిల గ్రంథావళి [స్థలం మూడు
తెమ్మెర వీవఁ గఁపిలెడి దీపము మానవ జీవితంబు; సౌ
ఖ్యమ్ములు భోగముల్ గుడువనౌను దదంతరమందుఁ; జావు స
త్య; మ్మని రూప్యసంశయపదంబు పరంబును నమ్మియేల భో
గ్యమ్మగు యౌవనాసవము నానక చిందెదవో విరక్తవై.
మీరా : [స్వగతము] ఓవిశ్వనాటక ప్రణేతా, నీవురచించిన యీ సంసార విషాదాంత నాటకమును అభినయింపించుటకు మమ్మునిరువుర నొక్కమాత్రమున బంధించితివా ? ఏమి నీమాయావిలాసము !
రాణా : [స్వగతము] సుందరుఁడయి సర్వభోగ సమో పేతుఁడయి తన్ను ప్రాణప్రదముగ కామించుప్రియుని అలక్ష్యముచేసి అప్రత్యక్షమైన యూహవిగ్రహమును మనోవైకల్యములేని యేయువతియైన ప్రేమించునా ? - ఇది యసహజము. - ఇదియొక మానసిక వ్యాధి. ఔషధసేవనము మేలుచేయవచ్చును.
[నేపథ్యమున శంఖధ్వని]
మీరా : నాథా, నేనిఁక పోవచ్చునా ? శ్రీ కృష్ణ మందిరమున శంఖమును పూరించుచున్నారు. ఇది పూజాసమయము.
రాణా : నాయొద్దిక నీకంత వెగటు పుట్టించుచున్నది కాఁబోలు. మీరా, మనజీవితమునందెంత మార్పుకలిగినదో నీవే యూహింపుమా. ఈ పరిసరములే అప్పటి మనవినోదమునకు సాక్షులు.
ఇచటి సంధ్యావిహారంబు, లిచటి చేఁత,
లిచటి యాటలుపాటలు హేళనములు,
నిచటి విడరాని కౌఁగిళ్ళు, నిచటి సుఖము
కనుల కాలేఖ్యమట్టులఁ గానవచ్చు.
