ఉత్తరభాగము - ఆ. 9.
477
తే. అంబరము వాయు వగ్ని తోయంబు పృథివి, దెసలు పర్జన్యుఁ డబ్ధులు దీవు లేఱు
లమృతకరుఁడు తారకములు యముఁడుఁ గాల, మింతయును నన్న కాఁ జూడు మింత నిజము.129
క. బాడబదహనుఁడనై వడి, నేడుసముద్రములజలము లేఁ గ్రోలుదు నీ
రేడుజగంబులు విలయముఁ, గూడెడునెడఁ దజ్జలంబు గొనకొని విడుతున్.130
క. మునివర యింక బహూక్తులఁ, బనియేఁమీ చూడ వినఁగఁబడియెడునవి యె
ల్లను నేన యేను గానిది, యనుమానం బేల? కలుగ దణువును జగతిన్.131
క. జ్ఞేయం బని యెయ్యది ప్ర, జ్ఞాయుక్తులు యుక్తబుద్ధిఁ జర్చింతురు నీ
వా యిద్ధపదము మార్కం, డేయ కనుము నన్నుఁగాఁ బటిష్ఠపునిష్ఠన్.132
ఆ. విలయసంప్లవంబు వెలుపలఁ బచరించి, లోన నబ్జభవుఁడు లోనుగాఁగ
నడఁచినాఁడ జగము నట్టి మన్మాయావి, కాస మీవు కొంత గంటి గాదె.133
క. నావాఁడ వైతి దుఃఖము, లేవియు నినుఁ బొంద వింక నెప్పటిభంగిన్
నీవలసినయ ట్లుండు మ, హావిస్తారమునఁ బొదలు నస్మత్కుక్షిన్.134
వ. అని యానతిచ్చి పూర్వమార్గంబున నతని నాత్మస్థుం గావించిన నమ్మహామునియు
నచ్యుతప్రసాదలబ్ధం బైన యుపలబ్ధివిశేషంబున నశేషంబునుం గని యుల్లసిల్లె నని
చెప్పి వైశంపాయనుండు మఱియు ని ట్లనియె.135
సీ. అమ్మెయి జలశాయి యై యున్నపరమేశుఁ డఖిలంబు సృజియింప నాత్మఁ దలఁచి
తనయంద తనబుద్ధి దగిలించి యుగ్రంపుఁదప మాచరించి యత్తపముపేర్మిఁ
గర్తవ్యమార్గంబు గాంచి నీరంధ్రమై యెసఁగుతోయమున నొక్కింత బయలు
గని యొయ్య వెరవునఁ గలఁచంగ శబ్దంబు వుట్టె శబ్దంబునఁ బుట్టె గాడ్పు
తే. గాడ్పు దోడ్తోడ ముదురంగఁ గలిగె వహ్ని, వహ్ని తోరంబుగా దివ్యవారి దొరఁగె
వారి క్రమమున బలియంగ వారిరుహము, మొలచెఁ దన్నాభియందు భూమూర్తి యగుచు.136
వ. అమ్మహాపుష్కరంబునకు మేరువు గర్ణికయును దిక్ప్రదేశంబులు బత్రంబులుఁ
బర్వతంబులు గేసరంబులు నంబుధులు మకరందంబులు నై యుండు నూర్ధ్వాధో
విభాగంబులు దేవాసురసన్నివేశంబులయి యుల్లసిల్లె.137
చ. అతులహిరణ్యమూర్తి యగునయ్యరవిందమునందుఁ దోఁచి య
ద్భుతచతురాగమాత్మకచతుర్ముఖుఁ డైన హిరణ్యగర్భుఁ డ
ప్రతిమతపోవిభాసితవిభావసుఁ డచ్యుతు శాసనంబునన్
జతురుఁడు సర్వభూతచయపర్జనచింత వహించె నాత్మలోన్.138
వ. ఆసమయంబున వాసుదేవవశంబునం బేర్చు రజస్తమోగుణంబులు రెండును
