పుట:హరివంశము.pdf/219

పూర్వభాగము , ఆ. 7

171

⁠

దాముని మేనమామసుతుఁ దత్పరతం దనకూర్చు నెచ్చెలిం బ్రేమ మెలర్పఁ గూడి పెఱవ్రేలు ననేకులు గూడియాడఁగన్.

⁠ 91

వ.⁠

అనేకక్రీడాసక్తులై భాండీరవటప్రాంతంబునం దొల్లింటియట్ల కదుపుల మేయ వెలిచి తమయిచ్చల వినోదించు సమయంబునం బ్రలంబుం డనుదానవుం డయ్యదు కుమారుల కపకారం బొనర్ప నెడరు వేచి గోపరూపంబున గోపకుమారుల లోనం గలసి యుండ నయ్యందఱు హరిణక్రీడనం బనునాటకుం దొడంగి రెండు సంగడంబులై శ్రీకృష్ణుండును శ్రీదాముండును బెన్నుద్దులుగాఁ దక్కినవారునుం దమలోన దొరయుభంగి దోయిగట్టిరి ప్రలంబుండును బలదేవుతోడి జోడయ్యె నివ్విధంబున.

⁠ 92

క.⁠

భాండీరవటము కరిగా, నొండొరులం గడవఁ బేర్చి యొక్కట హరిణో [1]చ్చండప్లుతగతి దాఁటుచుఁ, జండరభసమునఁ గడంగి సరి[2]నరుగంగాన్.

⁠ 93

వ.⁠

అయ్యుదారఖేలనంబునం గృష్ణపక్షంబువార లెల్లను జయంబునొందిరి శ్రీదాము దిక్కువారు పరాజితు లై రిట్లు గెలిచినవారి నోటువడినవారు తమతమయఱక లెక్కించుకొని కరిదాఁక మోవవలయుట నవ్విధం బొనర్చునప్పుడు.

⁠ 94

క.⁠

బలభద్రుం దనయఱకటఁ, బ్రలంబుఁ డిడికొని బలంబు భాసిల్లఁగ న వ్వలకుఁ గొనిపోవువాఁడై, యలఘుస్ఫురణమున నరిగియరిగి మదమునన్.

⁠ 95

తే.⁠

పగతుఁ డిట్టులు లెస్స లోఁబడియె వీనిఁ బ్రిదిలిపోనీక యింకఁ జంపెద రయమున ననుచుఁ దన రాక్షసాకార మమరఁ జూపి రాహు వమృతాంశుఁ గొనుప్రకారమునఁ గొనుచు.

⁠ 96

వ.⁠

అంబరపథంబునం జనం దొడంగినం గని విస్మితుండై యక్కుమారుం డెయ్య దియుం జేయ వెరవుసాలక మరలి చూచి దామోదరుం బిలిచి.

⁠ 97

ఆ.⁠

కృష్ణ కృష్ణ వీఁడె క్రించురక్కసుఁ డొక్కఁ, డనఁగ గోపమూ ర్తి నరుగుదెంచి వందనమున నన్ను వదలక యిటువట్టి, యుఱక చదలఁ బఱచుచున్నవాఁడు.

⁠ 98

క.⁠

ఏమియు సాయంబున నే, నీమాయపుఁబుర్వు వెస జయించి తొలఁగుదు నీమత మొనరించెద వే, వే మతిమంతుఁడవు సెపుమ వెరవు తెలియఁగాన్.

⁠ 99

వ.⁠

అనిన నమ్మహాభాగుం డమ్మహాత్తున కి ట్లనియె.

⁠ 100

సీ.⁠

నిన్ను నీ వెఱుఁగవు మిన్నక మానుషాకృతి నిట్లు సెందినకతన నొకఁడు దలఁపక యిబ్భంగిఁ బలికెను గగనంబు శిరము పాతాళంబు చరణతలము వాయువు శ్వాసంబు వహ్ని యాననము విశ్వాధారుఁడవు నీకు నంత మెందు లేకున్కిఁ బరగితి లోకంబునం దనంతాభిధానంబున నఖిలవంద్య

⁠

తే.⁠

వేనవేలు మస్తకములు వేనవేలు, కన్నులును వేనవేల్నాలుకలును గలుగు

⁠

1. చ్ఛండగతి దాఁటుచుం గడు
2. సేయంగన్