| |
మూర్తి నఖిలాండకోటియు మోచియుండు, దధికసత్త్వుండ వీవు విశ్వాత్మకుఁడవు.
| 101
|
| క. |
ఏ ననఁగా నీ వనఁగా, భూనుత భేదంబు లేదు పుట్టితి మిటు లో
కానుగ్రహార్థమై మన, [1]మానుషభావ మిది యనుపమానం బెందున్.
| 102
|
| వ. |
కావున నీవిద్దురాత్ముసంరంభంబు సరకుసేయక నీభుజబలంబు మెఱయు మని
తెలిపినం దెలిసి బలదేవుండు.
| 103
|
బలరామదేవుండు ప్రలంబుం డనురాక్షసుం బరిమార్చుట
| శా. |
శైలోత్తుంగశరీరుఁ డైన రిపుమస్తం బుగ్రదంభోళికిన్
మేలై పేర్చుకఠోరముష్టినిహతి న్నిర్భిన్నముం జేయఁగా
నోలిం బెల్లుగ సర్వరంధ్రముల [2]వాతోద్యజ్ఝరాభంబులై
కీలాలంబులు పర్వఁ గూలె నధికక్లిష్టాత్ముఁడై వాఁ డిలన్.
| 104
|
| క. |
చఱినుండి తొలఁగ నుఱికెడు, [3]నెఱసింగపుఁగొదమవోలె నిబ్బరముగఁ గ్రే
ళ్ళురికెం దొలఁగం బగతుని, యఱకటనుండి భువిమీఁది కబ్బలియుండున్.
| 105
|
| వ. |
ఇవ్విధంబునం బ్రలంబహననధౌరేయుం డగురౌహిణేయు[4]విజయం బభినందించి
బృందారకులు బృందారకమార్గంబున నుండి.
| 106
|
| క. |
బలమున నీ దేవుం డిటు, ప్రలంబు వధియించెఁగాన బలదేవుఁ డనన్
వెలయుఁ ద్రిలోకంబుల నని, పలికిరి గోపకులు వినఁగఁ బ్రవ్య క్తముగాన్.
| 107
|
| చ. |
అరిఁ బరిమార్చి సమ్మదభరాతిశయత్వరితాంఘ్రిపాతని
ర్భరగతి నేఁగుదెంచి పృథుబాహుయుగంబునఁ గూర్మితమ్ము నా
సరసిజనేత్రు సుందరవిశాలభుజాంతరుఁ గౌఁగిలించె భా
సురయశుఁ డాప్రలంబవినిషూదనుఁ డాదరబంధురోద్ధతిన్.
| 108
|
| వ. |
తక్కిన గోపకుమారులు నతని ధీరత్వంబును వీరగుణంబును గారవించి కొనియాడి
రయ్యందఱు నందునందును బశుపాలనఖేలనకౌతూహలంబునం బ్రీతు లగుచు
న ట్లున్నంత.
| 109
|
| చ. |
వరుసనిదాఘకాలము ప్రవర్తితమై చనఁగాఁ బయోధర
స్ఫురితవిభూతిమాసయుగశోభితమై భువనప్రమోదని
ర్భరత యొనర్పఁ బిమ్మట శరన్నవసంపద యేఁగుదెంచి ను
ర్వరకు సమగ్రసస్యవిభవంబులఁ గూర్చుచు నర్చనీయయై.
| 110
|
| మ. |
మును వర్షోదకధారలన్ ముదముతో మూర్థాభిషేకంబు గై
కొని శుభ్రాభ్రకిరీటశోభి యయి సంక్షుభ్యన్మరాళావళుల్
ఘనవాలవ్యజనంబులై మెఱయఁగాఁ గాంతేందుబింబాతప
త్రనిరూఢిన్ శరదంబరం బమరె నుద్యద్రాజచిహ్నంబులన్.
| 111
|
- ↑ మానుషభావంబు లిందు మమతం జెందెన్
- ↑ ధాతూద్యజ్ఞలాభంబులై (పూ. ము.)
- ↑ నెఱసింగంపుఁగొదమ నిబ్బరమునఁ గ్రే
- ↑ విభవం
